سیاست تأخیر انداختن؛ راهبرد ایران در مذاکرات وین

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
سیاست تأخیر انداختن؛ راهبرد ایران در مذاکرات وین

تصمیم ایران در تجمع اورانیوم غنی‌شده 60 درصدی و تولید فلز اورانیوم غنی‌شده تا 20 درصد و کسب دانش و تجربه در این زمینه برای تولید سلاح اتمی باعث نگرانی جامعه بین‌الملل شده است؛ بنابراین از دیدگاه ایالات‌متحده، زمان بازگشت به برجام نامحدود نیست و هرلحظه ممکن است زمینه فروپاشی آن فراهم شود و مسئله زمان در شرایط کنونی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. اندیشکده صهیونیستی موسسه مطالعات امنیت ملی در تحلیلی به قلم «سیما شاین» سعی کرده است سیاست به تاخیرانداختن مذاکرات وین توسط ایران و استراتژی مناسب برای ایالات‌متحده برای مقابله با این سیاست را مورد بررسی قرار دهد. در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم.

  • با حضور سید ابراهیم رئیسی در منصب ریاست جمهوری، شک و تردیدها در مورد بازگشت ایران به برجام تشدید یافته است و برخی از مقامات تعیین‌شده در دولت وی نشانگر این است که آن‌ها خیلی مشتاق به بازگشت به توافق هسته‌ای نیستند. البته برخی بر این نظر هستند که ایران به‌منظور بهبود وضعیت اقتصادی همچنان علاقه‌مند به لغو تحریم‌هاست و به همین دلیل با بازگشت به برجام موافقت می‌کند و برخی دیگر معتقدند که مخالفان بازگشت به برجام مسلط و غالب هستند و تأثیر آن‌ها بر رهبر ایران تاکنون مانع پیشرفت تیم مذاکره‌کننده و وصول به توافق شده است. البته همچنان این پرسش باقی می‌ماند که آیا مشکلات فعلی در مذاکرات وین تاکتیکی هستند و درنهایت توافق حاصل می‌شود یا این‌که تهران قبلاً تصمیم راهبردی را برای عدم بازگشت به برجام گرفته است.

 

  • مشکل اصلی که در دولت بایدن وجود دارد، این مسئله است که استراتژی این کشور در قبال ایران کاملاً متکی به بازگشت به توافق هسته‌ای است و هیچ‌گونه برنامه جایگزینی وجود ندارد. درنتیجه، همه طرف‌های درگیر ازجمله اسرائیل باید جایگزین مناسبی برای مسیر دیپلماتیک فراهم کنند که ممکن است ظرف چند هفته به پایان برسد. اول و مهم‌تر از همه واشنگتن باید با شرکای اروپایی خود در مورد اعمال فشار بر ایران به دلیل نقض تعهدات برجامی به تفاهماتی دست یابند که می‌تواند شامل تحریم‌های جدید اروپا، فشار دیپلماتیک، قطعنامه احتمالی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و انتقال پرونده به شورای امنیت باشد.
  • با توجه به حملات مکرر به پایگاه‌های نیروهای آمریکا در عراق و پیشرفت سریع در فعالیت‌های هسته‌ای، واشنگتن باید بازدارندگی خود را نسبت به ایران تقویت کند. ایران در حال حاضر در یک نقطه زمانی ایده­آل قرار دارد، زیرا در برنامه هسته‌ای خود بدون نظارت واقعی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به پیشرفت چشم‌گیری دست‌یافته است. در تهران ارزیابی‌ها بر این است که ایالات‌متحده نه‌تنها علاقه‌ای به اقدام نظامی ندارد و حتی ممکن است از هرگونه اقدام نظامی توسط اسرائیل جلوگیری کند؛ بنابراین تلاش برای کاهش ارزش این ارزیابی به‌منظور تقویت کسانی که در ایران همچنان از بازگشت به برجام حمایت می‌کنند از اهمیت بالایی برخوردار است.

 

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد: «تمایل رژیم ایران به انتخاب سید ابراهیم رئیسی بدون نگرانی از واکنش افکار عمومی، این پیام قوی را به مردم داد که رژیم قصد دارد از ابزار سرکوب علیه انتقاد و اعتراض استفاده کند. همچنین به نظر می‌رسد که رژیم سعی می‌کند به عنوان استراتژی ترجیحی خود برای دستیابی به اهدافش، عزم و استقامت خود را در مقابل فشار به نمایش بگذارد.»

 

 

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟