مدیریت مشارکت‌های دفاعی خاورمیانه در میان رقابت قدرت‌های بزرگ

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
مدیریت مشارکت‌های دفاعی خاورمیانه در میان رقابت قدرت‌های بزرگ

اندیشکده آمریکایی «واشینگتن انستیتو برای سیاست خاور نزدیک» در تحلیلی به قلم «کاترین ویلبرگر و گرانت راملی» می‌نویسد: «کاهش حضور نیروهای نظامی ایالات‌متحده به‌منزله کاهش نفوذ و اثربخشی این کشور در منطقه نیست؛ زیرا هیچ رقیبی نمی‌تواند با شبکه قدرتمند روابط دفاعی واشنگتن در منطقه رقابت کند. دولت بایدن ضمن ممانعت از دستاوردهای رقبای قدرتمند، باید تلاش‌های دیپلماتیک خود را در عرصه‌های مختلف افزایش و این پیام را به شرکای خود ارسال کند که ایالات‌متحده به تضمین امنیتی خود نسبت به شرکای منطقه تعهد پایداری دارد.»

در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم

 

  • اگر دولت بایدن تصمیم بر این بگیرد که فروش تسلیحات را به شرکای منطقه‌ای محدود سازد، این می‌تواند روابط دوجانبه ایالات‌متحده و اولویت‌های جهانی این کشور را به خطر بیندازد. برای اجتناب از چنین آشفتگی، ایالات‌متحده باید از کشورهایی که بودجه و منابع لازم را برای خرید از طریق برنامه فروش نظامی خارجی (FMS) دارند، بخواهد که تنها بر روی درخواست‌هایی تمرکز کنند که بعید به نظر می‌رسد که کنگره با آن‌ها مخالفت کند. برای نمونه می‌توان به سامانه دفاع موشکی بالستیک، امنیت مرزها، اطلاعات، نظارت و شناسایی اشاره کرد. برخی از کشورهایی که از برنامه فروش نظامی خارجی استفاده می‌کنند در حال حاضر مکانیزم‌های برنامه‌ریزی چندین ساله دارند که در آن مقامات آمریکایی با آن‌ها در مورد چگونگی توازن اولویت‌های تملک و منابع مالی در آینده مشورت می‌کنند. واشنگتن باید این مدل را در سایر کشورهای برنامه فروش نظامی خارجی گسترش دهد زیرا این امر به شرکا اطمینان می‌دهد که حتی اگر همکاری‌های امنیتی آمریکا با تغییر دولت‌ها کمی کاهش یابد، این همکاری یک‌شبه از بین نمی‌رود.

نویسندگان در بخش دیگر یادداشت به دوعاملی که مشارکت‌های دفاعی آمریکا را در سال‌های اخیر پیچیده‌تر کرده، اشاره می‌کنند:

  • قانون مقابله با مخالفان آمریکا از طریق تحریم‌ها (کاتسا): بر اساس آن، دولت ایالات‌متحده باید حداقل پنج مورد از دوازده مجازات ممکن را علیه هر کشوری که از روسیه خرید نظامی می‌کند، اعمال کند. تا به امروز، واشنگتن تحریم‌های کاتسا را برای چین (خرید جنگنده سو 35 و سامانه دفاعی اس 400) و ترکیه (خرید سامانه اس 400) اعمال کرده است.
  • دومین عامل، افزایش حضور نظامی روسیه و چین در کشورهای متحد ایالات‌متحده است که ریسک جمع‌آوری اطلاعات علیه دستورکارهای ایالات‌متحده را افزایش می‌دهد. این امر با افزایش سرمایه‌گذاری تجاری چین در منطقه و افزایش نگرانی مبنی بر اینکه این معاملات اغلب دارایی‌های اطلاعاتی را شامل می‌گردد، پیچیده‌تر می‌شود.

نویسندگان در بخش پایانی یادداشت می‌نویسند: «دولت بایدن برای مقابله با روایت عقب‌نشینی کامل آمریکا از منطقه، دفع رقبای قدرتمند در خاورمیانه و تمرکز مجدد منابع در جاهای دیگر باید به شیوه‌ای مؤثرتر و پایدارتر تلاش کند. این کشور باید ضمن اجرای سیاست تحریمی کاتسا، همکاری امنیتی خود را با شرکای اصلی منطقه‌ای افزایش دهد.»

 

 

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟