با خروج ایالات‌متحده از افغانستان، ایران از فرصت پیوستن به سازمان همکاری شانگهای استفاده می‌کند

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک در تحلیلی به قلم «جاناتان فالتون» به تبیین و بررسی عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای پرداخته است که در بخش ذیل به نکات و گزاره‌های آن اشاره خواهیم کرد

  • از زمان خروج ایالات‌متحده از افغانستان، گمانه‌زنی‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد چین برای پر کردن این خلأ وارد عمل می‌شود و افغانستان را وارد ابتکار کمربند و جاده (BRI) و حوزه نفوذ پکن در آسیای مرکزی می‌کند، اما برای شک و تردید نسبت به این خط فکری دلایل خوبی وجود دارد. در آغاز، دولت چین و طالبان شرکای طبیعی نیستند، زیرا ایدئولوژی‌های آن‌ها اساساً در تضاد با یکدیگر قرار دارد و استقرار امارت اسلامی افغانستان در مرز غربی چین – در کنار استان سین کیانگ یکی از نقاط اختلاف‌برانگیز در روابط بین چین و طالبان می‌باشد. سین کیانگ محل زندگی اویغورها است، اقلیت قومی مسلمان در چین که به‌شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. پکن نسبت به ایدئولوژی‌های سیاسی خارجی در داخل کشورش حساسیت زیادی دارد و چشم‌انداز نفوذ نسخه طالبان از اسلام در سین کیانگ به‌عنوان یک تهدید ملموس برای دولت تلقی می‌شود. طرفین در حال حاضر به دنبال تقویت روابط دیپلماتیک هستند، اما تضاد منافع بین آن‌ها بسیار دشوار خواهد بود و زمان زیادی طول می‌کشد تا با یکدیگر هماهنگ شوند.
  • عضویت کامل ایران در سازمان همکاری شانگهای مطمئناً به نفع تهران خواهد بود. هرگونه پذیرش بین‌المللی برای دولت ایران خبر خوشایندی است. این‌که چین و روسیه رهبری سازمان همکاری شانگهای را بر عهده دارند، یک مزیت دیگر است که از ایران در مبارزه مداوم خود با آمریکا حمایت و پشتیبانی می‌کنند. البته عضویت ایران در این سازمان می‌تواند فشار غیرمستقیم برای بازگشت ایران به مذاکرات هسته‌ای در وین باشد. اگر ایران می‌خواهد از تجارت منطقه‌ای ناشی از عضویت در سازمان همکاری شانگهای بهره‌مند شود، تهران باید با بانک‌هایی کار کند که با تحریم‌های آمریکا روبرو نیستند.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد:

«اگر ایران به سازمان همکاری شانگهای بپیوندد، احتمالاً رقبای خاورمیانه‌ای نیز انتظار دارند به عضویت این سازمان درآیند. در این راستا رئیس‌جمهور چین اعلام کرد که عربستان سعودی، مصر و قطر به شریک گفتگو تبدیل خواهند شد و این نشان می‌دهد که پکن به حفظ موازنه ظریف در خلیج‌فارس ادامه می‌دهد. پذیرش این سه کشور عربی یک پیامد دیگری ایجاد می‌کند و هر یک دارای روابط امنیتی عمیقی با آمریکا هستند که با مشارکت در یک سازمان متمرکز بر امنیت به رهبری چین و روسیه ممکن است دچار مشکل شوند.»

 

With the US out of Afghanistan, Iran jumps on the opportunity of joining the Shanghai Cooperation Organization

 

 

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟