آیا خروج نیروهای آمریکا از افغانستان به صلح در خاورمیانه منجر می‌شود؟
نشریه نشنال اینترست در تحلیلی به قلم «خالد الجابر»، استاد ارتباطات سیاسی برنامه مطالعات خلیج‌فارس دانشگاه قطر، در تبیین و بررسی پیامد خروج نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان و تأثیر آن بر صلح و ثبات در خاورمیانه می‌نویسد:
«با توجه به شکاف‌های ایدئولوژیکی، رقبای خاورمیانه به شکل فزاینده به این باور رسیده‌اند که به جای خشونت و جنگ‌طلبی، گشایش گفتگو، تعامل دیپلماتیک و مصالحه در راستای منافعشان است.»
در بخش ذیل به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
- متغیرهای سیاسی ایالات‌متحده از اصلی‌ترین پیشران‌های این گرایش هستند. پایان دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، عدم تمایل بایدن برای حمایت و پشتیبانی از رژیم‌های استبدادی منطقه، خروج آمریکا از افغانستان به‌عنوان نشانه‌ای از پایان حضور ایالات‌متحده در خاورمیانه باعث شده است ریاض و سایر دولت‌های منطقه روی بهبود روابط با همسایگانشان سرمایه‌گذاری کنند.
- خاورمیانه در بازه زمانی منحصربه‌فردی از تاریخ به سر می‌برد. این فهم کلی در منطقه به وجود آمده که شکوفایی و صلح بلندمدت مستلزم کنار گذاشتن اختلافات ایدئولوژیکی و افزایش همکاری و تفاهم بین کشورهای رقیب است؛ بنابراین برای تقویت این گرایش، سیاست‌گذاران خاورمیانه باید نشست‌هایی مانند نشست بغداد در دستورکارشان قرار دهند. تحولات اخیر افغانستان به‌خوبی تهدیدات و ریسک وابستگی امنیتی کشورها به ایالات‌متحده را اثبات کرد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد:
«هیچ‌یک از بازیگران اصلی در منطقه خاورمیانه تمایل ندارند که شاهد تکرار رویداد افغانستان در کشور خود باشند.
برای ممانعت از چنین پیامدی، دیپلماسی و تعامل، حتی اگر در کوتاه‌مدت چالش‌برانگیز و ناموفق باشد هم برای برخورداری منطقه از یک آینده‌ی صلح‌آمیز و شکوفا اجتناب‌ناپذیر است»
منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .
- برچسب ها: آمریکا, افغانستان, اندیشکده, اندیشکده جریان, جریان, خاورمیانه, خروج نیروهای آمریکا, دونالد ترامپ
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
