در وضعیت فعلی، چین در میان سایر اعضای برجام، مناسبترین گزینه برای اعمال فشار مؤثر به ایران برای بازگشت به تعهدات برجامی است. در این راستا، اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک در تحلیلی به قلم «جاکوپو سیتا» به تبیین و بررسی مذاکرات وین و نقش فعال چین پرداخته است که در بخش ذیل به نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد.
به نظر میرسد پکن نسبت به گذشته بیشتر بر حفاظت و پیشبرد منافع دوجانبه خود در منطقه خلیجفارس متمرکز بوده است، مسیری که در ماه مارس با تور بزرگ وانگ یی وزیر خارجه این کشور در خاورمیانه به اوج خود رسید. در همان ماه، تهران و پکن توافقنامه همکاری جامع راهبردی ۲۵ ساله را به امضا رساندند که دو کشور را بیش از همیشه به هم نزدیک کرد.
درعینحال، چین به واردات مقدار قابلتوجهی نفت ایران از طریق کشورهای واسطه ادامه داده است. این کنش، اقدام دولت دونالد ترامپ برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران بهعنوان بخشی از سیاست «فشار حداکثری» را تضعیف کرد؛ اما امروزه این اقدام برای پکن بیشترین اهرم را جهت تغییر مواضع مذاکراتی ایران ایجاد کرده است.
وضعیت اقتصادی ایران وخیم است. در این کشور شاهد تورم فزاینده و افزایش قیمتها هستیم که این امر به معیشت شهروندان عادی آسیب رسانده است. علاوه بر این، موج دیگری از همهگیری در حال وقوع است. دولت جدید تمایل به مهار تورم و همچنین ایجاد مشاغل جدید و ساخت مسکن بسیار دارد.
بهسختی میتوان دید که چگونه میتواند به هر یک از این اهداف بدون لغو تحریمها دست یابد؛ اما در حال حاضر، به نظر میرسد مذاکرهکنندگان ایران مصمم هستند که رویکرد دیپلماتیک موجود خود را پیش ببرند. شایانذکر است که ابراهیم رئیسی رئیسجمهور جدید حمایت خود را از “اقتصاد مقاومتی” موردحمایت رهبر انقلاب علی خامنهای اعلام کرده است که در آن کشور به خودکفایی بیشتری میرسد و تجارت را فقط به همسایگان و متحدان نزدیک محدود میکند. این یک انحراف از دولت قبلی رئیسجمهور حسن روحانی است که به دنبال گشایش گستردهتر تجارت و بازرگانی برای بهبود اقتصاد بود.
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.