جعفر قنادباشی در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی افزود: «در نشست برلین که با حضور نمایندگان ۱۶ کشور و سه سازمان بینالمللی تشکیل شد، تلاش بر آن بود تا زمینههای برگزاری انتخابات لیبی در اواخر آذر ماه فراهم شود.»
وی در تشریح فضای این گفتگوها تأکید کرد: «بااینحال موضوع حضور ۲۰ هزار شبهنظامی خارجی در لیبی و اختلافاتی که در خصوص آن وجود دارد بر این اجلاس سایه افکند و به عمدهترین محور گفتگوهای نمایندگان کشورهای شرکت کننده تبدیل شد.»
قنادباشی ادامه داد: «البته برخی از تحلیلگران بر این باور هستند که برگزاری چنین اجلاسی با حضور همه طرفهای خارجی مرتبط با بحران لیبی از اساس به دلیل مخالفتهای شدیدی است که با حضور نظامیان ترکیه در این کشور وجود دارد.»
به گفته این کارشناس، مخالفان ترکیه که مرکب از برخی کشورهای غربی و عربی هستند، این حضور را برنمیتابند. قنادباشی در ادامه با اشاره به اینکه مهمترین و یا تنها نتیجه اجلاس برلین، درخواست جدی برای خارج ساختن شبهنظامیان خارجی از لیبی بود، گفت: «برای تحقق این موضوع، کمیتهها و گروههایی با هدف نظارت بر آتشبس و تدوین جدول خروج این شبهنظامیان تشکیلشده و بهموازات تشکیل کارگروههایی برای فراهم کردن مقدمات انتخابات آینده، این کمیتههای ناظر کار خود را در لیبی آغاز کردهاند.»
این کارشناس مسائل آفریقا تأکید کرد: «در حال حاضر اغلب رویدادهای لیبی به انتخابات آینده، حلوفصل اختلافات در خصوص نحوه نامزدی برای این انتخابات، شیوه برگزاری آن و همچنین جلب همکاریهای بینالمللی در این راستا مرتبط است.»
وی ادامه داد: «بخشی از این تلاشها به رقابتهای داخلی میان بقایای دو دولت سابق لیبی (دولت طرابلس و دولت طبرق) و بخش دیگر به تدوین مقررات حقوقی و ضوابطی که باید موردقبول طرفین داخلی در خصوص انتخابات باشد، بازمیگردد.»
قنادباشی با تأکید بر اینکه شاید این نخستین بار است که بعد از سرنگونی رژیم معمر قذافی در سال ۲۰۱۱ سازمان ملل متحد میکوشد تا بستر مناسبی را برای برگزاری یک انتخابات سراسری در این کشور جنگ زده فراهم کند، ادامه داد: «این در حالی است که بعد از مداخله نظامی ناتو در لیبی، زیرساختهای نظامی و اقتصادی آن بهشدت تخریب و پسازآن این کشور وارد دالانی از جنگهای داخلی و نابسامانیهای گسترده شد.»
این کارشناس در ادامه گفت: «اینک در زمانی که بحث از مطالبات دو دولت طرابلس و طبرق در رابطه با انتخابات و سهمخواهی بیشتر آنها در انتخابات آینده مطرح میشود، چنین مطالبهای را باید انعکاسی از نقشآفرینی کمرنگ این دو دولت در پایان دادن به نابسامانیها و جنگهای پراکنده داخلی طی ۹ سال گذشته تلقی کرد.»
وی افزود: «این در حالی است که سازمان ملل متحد با تشویق و حمایت کشورهای غربی مخالف با تشکیل یک دولت اسلامگرا در لیبی، زمام دولتسازی در این کشور را بهصورت پررنگی در دست گرفته و با برگزاری نشستهای مختلف در کشورهای شمال آفریقا یا پایتختهای اروپایی میکوشد تا لیبی را به سمتوسوی تحقق بخشی از اهداف غربی که ازجمله آنها روی کار آوردن یک دولت سکولار است سوق دهد.»
قنادباشی همچنین با اشاره به اینکه اکنون لیبی نسبت به گذشته در دوران خاصی به سر میبرد، تأکید کرد که این دوران میتواند برای سرنوشت دهها سال آینده این کشور بسیار مهم و تأثیرگذار باشد.
کارشناس مسائل آفریقا با تبیین این موضوع که در این مقطع شاید مهمترین موضوع، نحوه نقشآفرینی مردم لیبی و همچنین اهداف و نیازهای آنها باشد که ممکن است در لابهلای چرخدندههای سیاستهای عربی و غربی پایمال شود، ادامه داد: «بهخصوص که اینک مسئله سهمخواهی از منابع بسیار غنی نفت لیبی و همچنین مخازن گازی این کشور در دریای مدیترانه، عامل مؤثر بر بسیاری از تلاشهای مرتبط با روند دولت سازی است و با بیشتر شدن اشتهای قدرتهای بزرگ بر سر این مخازن مهم، مجموع تحولات سیاسی در ارتباط با لیبی تحت تأثیر قرار گرفته است.»
قنادباشی در خصوص نگاه غرب و برخی کشورهای عربی درباره تشکیل دولت در لیبی نیز توضیح داد: «دنیای غرب و ارتجاع عربی به دنبال آن است که دولت برخاسته از انتخابات آینده، از یکسو دولتی همسو با خواستهها و امیال آنها باشد و از سوی دیگر در تسلط و تاراج منابع غنی نفتی این کشور مانعی بر سر راه شرکتهای بزرگ نفتی ایجاد نکند.»
وی در نهایت تأکید کرد که این دقیقاً همان چیزی است که مردم لیبی با آن مخالف و نگران هستند که برگزاری انتخابات آنهم با کارگردانی سازمان ملل متحد به اهرمی برای غارت ثروتهای خدادادی آنها تبدیل شود.
منبع:https://www.scfr.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.