گرمای شدید خاورمیانه سوهان جان ارتش آمریکا

دمای هوای شهر سویهان (در شرق ابوظبی) 6 ژوئن 2021 به 51.7 درجه سانتی گراد رسید. این گرمترین دما در ماه ژوئن در امارات متحده عربی است. روزهای پس از آن پنج کشور دیگر منطقه هم دمای بالاتر از 50 درجه سانتیگراد را ثبت کردند که یعنی منطقه خلیج فارس با سخت ترین موج گرما در ماه ژوئن در تاریخ مواجه شده است. تا پیش از امسال، گرم ترین موج گرما در منطقه در ماه ژوئیه 2020 بود که دمای هوا در بغداد را به 51.8 درجه سانتی گراد رساند.

کاهش تحمل نیروهای نظامی

برای ارتش ایالات متحده که در هر بازه زمانی تقریبا 60هزار نیرو در منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) دارد و از 2001 تاکنون بیش از 2.7 میلیون نیرو به منطقه اعزام کرده، افزایش اینچنینی دما تنها یک مورد دیگر در فهرست تهدیدهای درجه اول برای توانایی های جنگی قرار می گیرد. دارد. گروه رزمناو «یو.اس.اس آیزنهاور» در حال حاضر در دریای عربی شمالی است و دما روی کشتی می تواند تا 65.5درجه سانتیگراد برسد.

در اوت 2004 که نیروهای آمریکایی در نجف در عراق می جنگیدند، دما در خودروهای جنگی بردلی به بیش از 65درجه سانتیگراد می رسید و موارد زیاد کمبود آب بدن، از دست رفتن هوشیاری، خستگی ناشی از حرارت و گرمازدگی مهلک را در پی داشت. فشار حرارت در ماموریت ها در چنین شرایطی می تواند به کاهش استقامت نیروها بیانجامد. در تابستان 2003، از هر هزار نیرو در عراق 50 نفر به دلیل گرما دچار اختلال در عملکرد شدند.

تغییرات تاکتیکی

چنین دمایی همچنین باعث اختلال در عملکرد سخت افزارهای مورد نیاز برای انجام ماموریت می شود. گروه رزمناو آیزنهاور از مدت ها پیش از خوردگی تجهیزات و مشکلات مهندسی در کشتی های خود خبر داده است. قابلیت اتکای اف-35 هم در گرمای شدید کاهش می یابد که نگران کننده است. مساله نگران کننده دیگر، تاثیرات ترکیبی ناشناخته گرمای شدید، رطوبت و دمای سطح دریاست که به بالا رفتن قابل توجه «دمای حباب مرطوب» می انجامد که به نوبه خود عملکرد نیروها را کاهش می دهد و می تواند به مرگ آنها منجر شود.

آسیب پذیری جنگ افزارهای الکترومغناطیسی

دمای بالای حباب مرطوب و طوفان های شدید بارانی همچنین ممکن است توانایی حمله، قدرت مانور جنگی و انعطاف پذیری در طیف الکترومغناطیسی را در آنچه که نیروی دریایی ایالات متحده از آن به عنوان جنگاوری مانور الکترومغناطیسی ناوگان خود می خواند و برای تسلط ایالات متحده بر فضای نبرد در منطقه منا بسیار حیاتی شده است، کاهش دهد. ارتباطات ضروری صوتی و داده ای از جمله هوش تصویری، دسترسی به «کلاود»، مسدود کردن ارتباطات دشمن، تنظیم مجدد داده های هدف مربوط به اهداف حساس به زمان، ردیابی سنسورهای زمینی و فضایی، کنترل هواپیماهای بدون سرنشین، سیستم های کنترل و کنترل خودکار یا دقت سلاح های مافوق صوت همگی در نتیجه دمای بالای حباب مرطوب و طوفان های شدید باران زا در سراسر منطقه تحت تاثیر قرار می گیرند. منطقه منا بیشترین طوفان های شن در جهان را دارد و شدت و تکرار این طوفان ها بر جنگاوری نیروهای آمریکایی را می توان با یادآوری مارس 2003 دریافت که تفنگداران آمریکایی به سمت بغداد حرکت می کردند: طوفان شن به مدت سه روز مهاجمان را درگیر کرد، دید را به 10 متر کاهش داد، به قسمت های مکانیکی سامانه های تسلیحاتی آسیب رساند و بالگردها را زمین گیر کرد. مشکلات مشابه در افغانستان نیز وجود داشته است. قرارگیری موتور هواپیما در معرض گرد و غبار چه در خشکی و چه در حامل های خلیج فارس،

پیامدهای کوتاه و بلند مدت بر پایداری، آمادگی رزمی و عملیات فرود می گذارد و کاهش دید می تواند به تغییر برنامه مسیر پرواز انجامد و توانایی مکان یابی و حمله نیروها را تضعیف کند. به علاوه، ترومای حاد آسم اورژانسی و آسیب طولانی مدت ریه سربازان مستقر هم از خطرات قابل توجه برای سلامتی نیروها به شمار می رود.
اثرات مخرب سیل

طغیان شدید (حوادث شدید بارشی) و طوفان های صاعقه آسا یکی دیگر از موارد آب و هوایی هستند که به آمریکا خسارت وارد کرده و خطر عدم آمادگی رزمی نیروها را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند. جنوب شرقی عربستان و ایران در ژوئیه 2019 بدترین طغیان در 70 سال گذشته را با 70 کشته و صدها نفر زخمی پشت سر گذاشتند. دو ماه بعد، بندر دقم و پایگاه هوایی مصیره در عمان (مقر نیروهای دریایی و هوایی ایالات متحده) با طغیان ناشی از 116 میلی متر باران و موج طوفان گرمسیری مواجه شدند.

پنتاگون و ناتو اذعان می کنند که بحران آب و هوایی «بر ماموریت ها، برنامه ها و توانایی ها» تاثیر می گذارد: وضعیت های شدید آب و هوا در فهرست مخاطرات اولیه قرار دارد که می تواند سریع تر و شدیدتر از انتظارات به نیروها آسیب برساند. ارتش آمریکا تلاش و منابع قابل توجهی برای بهینه سازی مجدد الگوی عملکرد ریسک آب و هوایی از جمله در تحقیق و توسعه درباره مقاومت تجهیزات، روش های جدید سازگاری با گرما، مهندسی محیط زیستی پیشرفته، سناریوهای جایگزین ماموریتی و غیره صرف کرده است.

تاثیرات فاجعه بار امنیتی تغییرات آب و هوا

گروه 7 و اجلاس آتی ناتو در 14 ژوئن بحث درباره «کرگدن خاکستری» ناخوشایند در اتاق، یعنی تاثیرات بسیار محتمل، شدید و در عین حال فراموش شده بحران آب و هوا و امنیت بین المللی، را در صدر دستورکار خود قرار داده اند. گروه متخصص شورای نظامی بین المللی آب و هوا 7 ژوئن دومین گزارش سالانه خود با موضوع «تغییرات اقلیمی جهانی و امنیت» را منتشر کرد و درباره «پیامدهای فاجعه بار امنیتی تغییرات آب و هوا» هشدار داد. تمرکز این مباحثات خیلی فراتر از خطرات تغییرات آب و هوایی برای توانایی های جنگی و متمرکز بر کاهش عواقب امنیتی این بحران است.

در آینده نزدیک، منطقه منا شاهد تغییرات شدید، اثرات ناگهانی و «قوهای سیاه» ناشناخته خواهد بود که حتی تلاش های آمریکا برای برتری فناوری و همکاری های همه جانبه هم در رسیدگی به آنها کمکی نخواهند کرد. تلاش های فعلی برای مدل سازی بهتر آب و هوا، به روزرسانی تطبیقی سخت افزارها، تغییر تدارکات دفاعی، آموزش پیشگیرانه، یا اقدامات کاهش دهنده برای افزایش کارایی رزمی و مقاومت تجهیزات همچنان مبتنی بر آخرین رویدادهای آب و هوایی هستند و نمی توانند نیروها را برای آینده آماده کنند. برای ایالات متحده، منطقه منا به یک فضای جنگی با نیازهایی ورای برنامه های جلوگیری از گرمازدگی، مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی تبدیل شده و نیاز به درک مخاطرات ضروری پیش روی مردم منطقه از جمله در زمینه غذا، آب، امنیت سلامتی و البته ضرورت پایان مداخله ها، دولت داری خوب و حقوق بشر را ایجاد کرده است.