چرا ریاست مشترک اتحادیه‌ی میهنی کردستان دوام نیاورد؟
این اختلاف، که امواج.میدیا نیز پیش‌تر به آن پرداخته بود، همان‌طور که گزارش شده است، بافل را بر آن داشت که ریاست مشترک را لغو، و خود را تنها رهبر حزب اعلام کند.
نزاع درونی خانواده‌ی طالبانی، در ۲۰ تیر/ ۱۱ ژوئیه به اوج خود رسید؛ زمانی که بافل یکی از اشخاص نزدیک به خود را به ریاست سازمان اطلاعاتی قدرتمند زانیاری گماشت؛ سازمانی که پیش از آن تحت رهبری لاهور قرار داشت.
به نظر می‌رسد که لاهور در ابتدا در برابر دستور این انتصاب، که به امضای نچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان رسیده بود، مقاومت کرد. وی در بیانیه‌ای حزب دموکرات کردستان ِ بارزانی را به تلاش برای ایجاد کنترلی “نیرومند” بر نهادهای حزب خود، متهم کرد. شایان ذکر است که قدرت در اقلیم کردستان، مشترکاً به دست اتحادیه‌ی میهنی و حزب دموکرات کردستان است.
با این حال، پس از نشستی در روز ۲۱ تیر/ ۱۲ ژوئیه، این دو پسرعمو بیانیه‌ای صادر کردند و گفتند “اتحاد ملی تضعیف نخواهد شد.” به گزارش رسانه‌ی خبری الحره، که تحت حمایت مالی ایالات متحده قرار دارد، این بیانیه حاکی از آن است که لاهور تنزل درجه‌ی خود را پذیرفته است. در واقع، بلافاصله پس از آن نشست، بافل دست به صدور بیانیه‌هایی زد که با عنوان تنها رئیس اتحادیه‌ی میهنی امضا شده بودند.
در روز ۲۲ تیر/ ۱۳ ژوئیه، به طور ناگهانی ۵۰ نفر با پوشش نظامی به مقرهای سازمان رسانه‌ای لاهور، یعنی iPLUS، حمله کردند و دو روز بعد، لاهور تصمیم خود را برای کناره‌گیری از قدرت اعلام کرد. او سپس شاهد آن بود که دفتر سیاسی اتحادیه، تمامی اختیارات او را در روز ۲۶ تیر/ ۱۷ ژوئیه، به بافل واگذار کرد. از آن پس، بافل به مرور، تمامی کارکنان وابسته به لاهور را جایگزین کرده و افراد خودش را به سمت‌های آن‌ها ترفیع داده است.
پیامدی قابل پیش‌بینی؟
مسلماً می‌شد سرنخ این رشته از تغییرات و رویدادها را در نشانه‌هایی دید.
گزارش شده است که برهم صالح، رئیس‌جمهور عراق، که از رهبران اتحادیه‌ی میهنی است، روز ۱۸ تیر/ ۹ ژوئیه مستقیماً مداخله کرده و در تلاش برای حل مناقشات داخلی، نشست‌هایی را در سلیمانیه ترتیب داده است.
آلا طالبانی، رئیس بلوک اتحادیه‌ی میهنی در پارلمان عراق، در تاریخ ۱۹ تیر/ ۱۰ ژوئیه، در توییتی به طور غیر مستقیم لاهور را خطاب قرار داد و نوشت: “ما از مکتب جلال طالبانی، معنای اتحاد را آموخته‌ایم، این مفهوم در ما ریشه دوانده و در قالب اتحاد ملی، تجسم یافته بود.”
وی افزود: “کسی که در این توهم به سر می‌برد که می‌تواند اتحادیه‌ی ما را در هم بشکند و یا نقش و نفوذ سیاسی آن را به حداقل برساند، هیچ چیز از تاریخ دور یا نزدیک نیاموخته است. و در مورد شایعات، آن‌ها سلاح‌هایی از کارافتاده‌ی سیاسی هستند که مردم پای صندوق‌های رأی جوابشان را خواهند داد.”
ریزان شیخ دیلر، یکی دیگر از اعضای بلوک اتحادیه‌ی میهنی در پارلمان، پیش از این جدایی به امواج.میدیا گفته بود که چنین اتفاقاتی طبیعی است و این وضعیت حل خواهد شد. او بر این باور بود که لاهور حزب را ترک نخواهد کرد و گفت: “من بر این باورم که او در رابطه با آنچه پسرعمویش انجام داد، دست به اقدامی که این اختلافات را تشدید کند، نخواهد زد.”
به گفته‌ی دیلر، “تمامی قدرت نظامی حزب، در حال حاضر در اختیار بافل طالبانی است، بنابراین طبیعی است که او [تنها] رئیس [اتحادیه‌ی میهنی] باشد.” وی در ادامه گفت: “ما در کشوری زندگی می‌کنیم که هرکس سلاح در دست دارد، قدرت دارد. اتحادیه‌ی میهنی نیز از این قاعده مستثنی نیست.”
خطا در طرح‌ریزی
از نظر دلووان برواری، روزنامه‌نگار کرد، کشمکشی که منجر به انحطاط اتحادیه‌ی میهنی کردستان شده است، ریشه در مشکل ریاست مشترک این حزب دارد. برواری به امواج.میدیا توضیح داد که این ترکیب به طور اضطراری پیش از آخرین همایش اتحادیه‌ی میهنی کردستان در آذر ۱۳۹۸/ دسامبر ۲۰۱۹ به دلیل تمایل بافل و لاهور به نامزدی برای ریاست حزب، مورد موافقت قرار گرفت. بدون این‌که هیچ کدام از نامزدها بتوانند پیروزی در انتخابات داخلی حزب را تضمین کنند، در بهمن ۱۳۹۸/ فوریه ۲۰۲۰ توافق کردند مشترکاً این نقش را به عهده بگیرند و این پایانی بود بر سال‌ها چاره‌جویی درباره‌ی این‌که رهبری حزب پس از مرگ جلال طالبانی، بنیان‌گذار آن، در سال ۱۳۹۶/ ۲۰۱۷، به چه کسی خواهد رسید.
پس از آن برواری توضیح داد که به نظر می‌رسد به دلیل تسلط لاهور بر سرویس‌های امنیتی اتحادیه‌ی میهنی کردستان و تلاش برای کنترل اقتصاد محلی، بافل از جانب او تهدیدی را احساس کرده است. در نتیجه، بافل دست به اقدامی کنشگرایانه زد تا حمایت رهبران سابق حزب که پسرعمویش آن‌ها را هدف قرار داده بود تضمین کند و همچنین از پشتیبانی شیخ جعفر شیخ مصطفی اطمینان حاصل کند. وی فرمانده ارشد پیشمرگه و از فرماندهان اتحادیه‌ی میهنی کردستان است که در حال حاضر معاونت رئیس اقلیم کردستان را بر عهده دارد و همچنین با لاهور در تضاد است.
برواری افزود: “می‌توان گفت که [بافل] با در دست گرفتن کنترل نیروهای امنیتی تحت تسلط [لاهور] و همچنین تمام درآمدهایی که پسرعمویش به آن‌ها وابسته بود، در حال حاضر در این درگیری قوی‌تر است.”
برواری لغو یک‌جانبه‌ی سیستم ریاست مشترک را توسط بافل -که به تأیید رهبری حزب رسیده بود- برای یک رهبر اتحادیه‌ی میهنی غیر قابل قبول توصیف کرد. وی خاطرنشان کرد این‌که رئیس فعلی به جای استفاده از ساز و کارهای ساختار اتحادیه‌ی میهنی، قدرت خود را جهت تنبیه پسرعمویش به کار می‌گیرد، بخشی از نگرانیهای دیگر اعضای حزب است؛ کسانی که اکنون بیم آن را دارند که او می‌تواند در آینده همین استراتژی را علیه آن‌ها نیز به کار برد.
دیدگاه حزب دموکرات کردستان
محمد زنکنه، عضو حزب دموکرات کردستان توضیح داد که برای این حزب، تغییرات در اتحادیه‌ی میهنی کردستان یک موضوع داخلی است. زنکنه به امواج.میدیا گفت که حزب دموکرات کردستان مشارکت و توافق استراتژیک خود را با اتحادیه‌ی میهنی حفظ می‌کند، اما تأکید کرد که هرگونه تغییر باید منافع عموم مردم در سلیمانیه و البته در سطح وسیع‌تر، منافع عموم مردم در اقلیم کردستان را در نظر بگیرد.
زنکنه در مورد ادعاهایی مبنی بر این‌که حزب دموکرات کردستان در دو دستگی داخل اتحادیه‌ی میهنی جانب یکی از طرفین را گرفته است، توضیح داد که نفاق درونی اتحادیه‌ی میهنی، نتیجه‌ی مجموعه‌ی پیچیدگی‌هایی است که در پنج دهه‌ی گذشته تشدید شده‌اند. او استدلال کرد نظر به این‌که این حزب در ابتدا شامل چندین جنبش بود که به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۴، ۱۹۶۶ و ۱۹۷۵ از حزب دموکرات کردستان جدا شدند، چند دستگی حتی قبل از تأسیس اتحادیه‌ی میهنی وجود داشته است.
زنکنه خاطرنشان کرد که آنچه در ابتدا یک درگیری ایدئولوژیک بود، به کشمکشی برای قدرت و نفوذ بدل شد. از دید او، انصاف نیست که حزب دموکرات کردستان به حمایت از یکی از دو جنبش در اتحادیه‌ی مینهی متهم شود، زیرا این حزب خود نگرانیهای عاجل‌تری دارد. وی همچنین ابراز تأسف کرد که به نظرش کسانی که در اقلیم کردستان با مشکلات سیاسی مواجه هستند، ناکامی‌های خود را به گردن حزب دموکرات کردستان می‌اندازند و افزود که حزب او “به این عادت کرده است”. فقط زمان نشان می‌دهد که آیا اختلافات فعلی خانواده‌ی طالبانی نیز همین تأثیر را خواهد داشت یا خیر.
منبع:https://amwaj.media
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
