از سوی دیگر ساعاتی پس از سفر آستین و بلینکن به کی‌یف از طریق قطار، روسیه پنج خط راه‌آهن در اوکراین را بمباران کرد. این حملات بخشی از تهاجمی وسیع‌تر برای فلج کردن زیرساخت‌های حیاتی اوکراین بودند.
رئیس‌جمهوری جو بایدن، بریجت برینک، سفیر حال حاضر آمریکا در اسلواکی را به عنوان سفیر این کشور در اوکراین نامزد کرده است. این باعث می‌شود تا جای خالی که بیش از یک سال است ایجاد شده، پر شود. این اقدام با بازگشت بلینکن و دیگر دیپلمات‌های آمریکایی به واشنگتن همزمان شده است.
آنچه که اوکراین تا بدین جای کار نیاز داشته توپخانه‌های سنگین بوده است. دولت بایدن و دیگر کشورهای ناتو برای رساندن تسلیحات به دست اوکراینی‌ها شتافتند و روس‌ها با زبان آوردن اعتراضات خود عنوان کردند که خود ارسال تسلیحات به خاک اوکراین ستیزه‌جویی محسوب می‌شود و این محموله‌ها ممکن است هدف حملات قرار بگیرند.
اما مسئله این است که ارسال این تسلیحات به اوکراین می‌تواند توجیه شود چرا که اغلب این سلاح‌ها کاربرد دفاعی دارند و حملاتشان نمی‌توانند زیاد به داخل خاک روسیه بروند. اظهارات لیوید آستین درخصوص جلوگیری از حمله مجدد روسیه – به اوکراین یا دیگر مناطق – راهبرد آمریکا را به نمایش می‌کشد که در بیانیه‌های عمومی‌شان و همچنین در تحریم‌های اعمالی غرب علیه روسیه به آن اشاره کرده بودند.
خسارت‌بارترین این تحریم‌ها احتمالا مولفه‌های فناوری سطح بالایی هستند که صنعت دفاعی روسیه برای تولید تسلیحات به آن‌ها نیاز دارد. روسیه برخلاف چین توانایی محدودی برای ساخت تراشه‌های خود دارد و چشم‌اندازی برای توسعه این توانایی بدون فناوری غربی وجود ندارد.
بایدن ضمن اعلام کنترل صادرات برخی از این اقلام در ماه مارس عنوان کرد که هدفش در قبال روسیه این است که “توانایی اقتصادی و نظامی این کشور را طی سال‌های آتی تضعیف کند”. حال گزارش‌هایی منتشر شده – و کاخ سفید به آن‌ها دامن زده است – که مجموعه صنایع دفاعی روسیه از کمبود قطعات رنج می‌برند.
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در اینباره ماه گذشته به خبرنگاران گفته بود: بخش دفاعی و فناوری پیشرفته روسیه از قطعات کلیدی محروم شده‌اند.
تا بدین جای کار تعیین تاثیرات این اقدامات بر روی تولید تسلیحاتی روسیه نامشخص است و هنوز معلوم نیست که آیا روسیه می‌تواند در یافتن منبع جایگزین برای این قطعات کلیدی موفق شود یا نه.
مقامات دولتی که عمیقا در راهبرد تحریمی دخیل هستند می‌گویند که این تحریم‌ها در گذر زمان بدتر خواهند شد. زمانی که روسیه به دنبال سرمایه‌گذاری در توانایی جدید باشد، با کم شدن موجودی تراشه‌ها و کاهش درآمد انرژی، در مضیغه بودن این کشور بیشتر به چشم خواهد آمد. تحریم‌ها همچنین بر روی کالاهای مصرف‌کنندگان نیز تاثیر خواهند گذاشت و باعث خواهند شد تا غیرنظامیان روسی سختتر بتوانند آیفون و اندروید – که هم‌اندازه نیویورک در خیابان‌های مسکو نیز یافت می‌شد – تهیه کنند.
