اگر پوتین تهدیدی وجودی را متوجه رژیم خود احساس کند مجبور خواهد شد از چنین رویدادی جلوگیری کند حتی اگر این امر مستلزم انجام اقدامات تشدید کننده دامنه منازعه و اقدامی خطرناک باشد. تسلیحات هسته‌ای آخرین ابزار نهایی هستند. اگر رژیم یا زندگی پوتین در خطر باشد هر رهبر منطقی به استفاده از سلاح هسته‌ای فکر می‌کند».
«والتر اسلوکامب» پژوهشگر شورای آتلانتیک و معاون سابق وزیر دفاع امریکا در امور سیاسی در نظری متفاوت باور دارد که پوتین احتمالا انتظار خواهد داشت تهدید‌های او ناتو را وادار به ترک اوکراین کنند.
او می‌افزاید: «با این وجود، اگر او به این باور برسد که با شکست یا بن بست پر هزینه‌ای مواجه خواهد شد یا شانس موفقیت از طریق تشدید تنش شدید را دارد خطر غیر صفر (شاید ۱ یا ۲ درصد به طرز نگران کننده‌ای بالا) وجود دارد که تهدید خود را عملی سازد. در این زمینه حتی یک ریسک کوچک نیز بسیار خطرناک است و او باید ریسک آغاز یک جنگ هسته‌ای را تشخیص دهد بنابراین بازدارندگی او مطلوب‌ترین نتیجه است. بر این اساس، ناتو باید به صراحت بگوید که هرگونه حمله اتمی توسط روسیه با پاسخی بالقوه از جمله تسلیحات هسته‌ای مواجه خواهد شد».
«الکساندر ورشبو» از اعضای اندیشکده شورای آتلانتیک در امور اوراسیا که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ میلادی سفیر امریکا در روسیه و از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ میلادی معاون دبیرکل ناتو بوده احتمال استفاده پوتین از سلاح هسته‌ای در اوکراین را نه صفر بلکه بسیار اندک و کم‌تر از ۵ درصد می‌داند.
او می‌گوید: «هدف پوتین از طرح تهدید هسته‌ای بازداشتن امریکا و متحدان‌اش از تشدید درگیری در جنگ و معرفی قابلیت‌های نظامی پیشرفته است که می‌تواند به نیرو‌های اوکراینی مزیت قاطعی ارائه دهد. اگر نیرو‌های روسی شکست تحقیرآمیز دیگری را در کارزار کنترل (منطقه جنوب شرقی اوکراین) دونباس متحمل شوند تندرو‌ها در کرملین می‌توانند پوتین را تحت فشار قرار دهند تا تهدید هسته‌ای خود را عملی سازد.
با این وجود، بعید به نظر می‌رسد که او این کار را انجام دهد، زیرا این کار تنها پاسخ سخت ایالات متحده و متحدان را بدون ارائه هیچ مزیت نظامی قابل توجهی ایجاد می‌کند. حتی در پی یک شکست بزرگ نظامی، پوتین به احتمال زیاد ریسک تشدید غیرقابل کنترل و تبدیل شدن به اولین فرد در هم شکننده تابوی هسته‌ای را نخواهد پذیرفت. احتمال تشدید حملات روسیه با تسلیحات متعارف علیه غیر نظامیان و زیرساخت‌های اوکراینی و هم چنین علیه عملیات تامین سلاح متحدان بیش‌تر از کاربرد تسلیحات هسته‌ای از جانب آن کشور است».
«جان لودال» رئیس پیشین اندیشکده «شورای آتلانتیک» در فاصله سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ میلادی نیز معتقد است که احتمال استفاده پوتین از تسلیحات هسته‌ای در جنگ اوکراین اندک است و می‌افزاید: «بازدارندگی هسته‌ای در زمان صلح کارآمد است و برای جلوگیری از استفاده از چنین سلاح‌هایی در بحران‌ها و رویارویی‌های در سالیان گذشته (مانند مورد کوبا، شبه جزیره کره و ویتنام) کارساز بوده است».
