در اینجا یک سناریوی سیاسی جالب، البته نگران‌کننده، توسط سابین فیشر، یکی از همکاران حوزه سیاست خارجی آلمان، مطرح شده است. او خاطرنشان می کند که روحیه در خود مسکو تغییر کرده است. محاسبه سیاسی کرملین بر این مبناست که کشورهای غربی از اوکراین حمایت مالی و نظامی گسترده نخواهند کرد.
هر چه جنگ بیشتر طول بکشد، اروپا خسته تر خواهد شد. تا پاییز، درست قبل از شروع زمستان، اولویت اروپایی ها تامین گاز از ولادیمیر پوتین خواهد بود.
ارزیابی تماس تلفنی با کارل نهامر، صدراعظم اتریش، می‌گوید که پوتین مجدداً تعهدات قراردادی روسیه در مورد عرضه گاز را تأیید کرده است. وقتی ماریو دراگی تماس گرفت، پوتین حتی پا را فراتر گذاشت: او تضمین کرد که گاز طبیعی بدون مشکل به ایتالیا با قیمت های قراردادی تامین شود. پوتین با رهبران اتحادیه اروپا یکی یکی معامله می کند. چیز زیادی تغییر نکرده است.
به نظر می رسد ایده تغییر اولویت ها، یک محاسبه معقول از کرملین است. فیشر با ترکیب این مشاهدات با تغییرات سیاسی احتمالی در خود اوکراین در حالی که جنگ ادامه دارد، فراتر می رود. اگر مسکو موفق شود که دونباس را برای مدت طولانی اشغال کند، ممکن است روسیه تشویق شود تا به سراغ اودسا و احتمالاً کی یف رود.
آنها همچنین می توانند بر بی ثباتی سیاسی در اوکراین تکیه کنند که ممکن است دولت زلنسکی را سرنگون کند – زیرا شکست در دونباس و احتمالاً الحاق سرزمین های اشغالی، آنها را در بقیه مناطق [اوکراین] به شدت منفور خواهد کرد.
اظهارات او متوجه دولت آلمان و امتناع عملی آن از ارسال تسلیحات به اوکراین است. اولاف شولتس در حال انجام یک بازی دوگانه است و وانمود می کند که از اوکراین حمایت می کند.
شولتس به تازگی در یک گفتگوی تلویزیونی خطاب به اوکراینی ها گفت که آلمان در کنار آنهاست. در همان زمان، دفتر او تحویل تسلیحات وعده داده شده به اوکراین را تکذیب می کند. آلمان از ماه مارس تاکنون هیچ سلاحی تحویل نداده است. نظرات او صرف نظر از اینکه چه کسی در قدرت حضور دارد احتمالا متوجه رسانه های ساده لوح آلمانی است که همیشه طرفدار دولت هستند. برای هر کسی که از بیرون به این موضوع نگاه می کند، به خصوص از اوکراین، بازی شولتس کاملا واضح است.
دولت آلمان روابط تجاری خود با روسیه را در اولویت قرار داده است – همانطور که همیشه برقرار بوده – در حالی که وانمود می کند که در کنار اوکراین به عنوان بخشی از توافق اتحادیه اروپا و ناتو قرار دارد. این بازی دوگانه قدیمی شرق و غرب است که آلمان از زمان ویلی برانت انجام داده است. روس ها قمار می کنند که اتحادیه اروپا به وضعیت سیاسی خود بازگردد: ضعف ناشی از تفرقه بین کشورهای عضو.
حالا یک لحظه تصور کنید که اگر روسیه دونباس را ضمیمه کند و اودسا را بگیرد، این سناریو در اتحادیه اروپا چگونه عمل می کند. اتهامات سیاسی در اتحادیه اروپا غیرقابل تحمل خواهد شد. رابطه بین کشورهای اروپای شرقی و آلمان در حال حاضر به همان اندازه بد است که در اذهان وجود دارد. اگر اوکراین حتی تا حدی شکست بخورد، بسیار بدتر می شود. افراد بیشتری در اروپای شرقی از خود می‌پرسند که آیا عضویت در اتحادیه‌ای که برای منافع تجاری آلمان اداره می‌شود به نفع آنهاست؟ به عنوان اعضای ناتو، آنها برای امنیت خود به اتحادیه اروپا نیاز ندارند. برعکس، عضویت در اتحادیه اروپا آنها را به سیاست هایی ملزم می کند که ممکن است برای منافع امنیتی آنها مضر باشد.
مرکانتیلیسم آلمانی ناپایدار است. آلمان باید به این سیاست پایان دهد که البته هیچ نشانه ای از آن دیده نمی شود، در غیر اینصورت این سیاست می تواند منجر به تکه تکه شدن اتحادیه اروپا شود.
