جنگِ داخلیِ اسرائیل از قبل آغاز شده بود

اسرائیلی‌های خوش بین هنوز آتش سوزی در خیابان‌های اورشلیم را مبارزه‌ای از سوی صهیونیست‌های مذهبی می‌دانند که صرفا مربوط به تاریخ و مکان‌های خاص است. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که آن روز‌ها را با خیال راحت پشت سر بگذاریم. به عبارت دیگر، از دید آنان تنها باید شهر را با هزاران سرباز و افسر پلیس مجهز به میزان مناسب تجهیزات تهاجمی آرایش نظامی داد به حماس هشدار داد مودبانه با سران قبایل و جوامع عرب صحبت کرد هم چنین، با اردن که واقف مسلمانان در اورشلیم (بیت المقدس) محسوب می‌شود و مدیریت مکان‌های مقدس آنان را در شهر برعهده دارد رایزنی کرد و از این طریق می‌توان سناریو‌های وحشتناک را تا تاریخ مقدس و مذهبی بعدی به تعویق انداخت و متوقف ساخت.
افراد ساده لوح در میان آنان دیدگاه میکروسکوپی را ترجیح می‌دهند. آنان می‌گویند اگر بتوانیم «ایتامار بن گویر» نماینده افراطی در کنست (پارلمان اسرائیل) را خنثی کنیم و سازمان راست افراطی «لهاوا» را از بین ببریم می‌توانیم این باکتری گوشتخوار را کنترل کنیم و زندگی به روال معمول ادامه خواهد یافت. آنان می‌گویند ببینید تنها چند درگیری و کتک کاری رخ داده چند نفر مجروح شده اند موشکی شلیک نشده و هیچ کس فوت نکرده است. با این وجود، این باکتری روی یک محیط کشت بارور رشد کرد که همه گیری را گسترش داد و آنچه واقعا در اورشلیم (بیت المقدس) رخ داد ادامه روندی است که در کشور‌های دیگر و در زمان‌های دیگر منجر به جنگ‌های داخلی شد و هنوز به نقطه اوج خود نرسیده است. بازوکشی مذهبی یا قومی بین یهودیان و اعراب تنها اقدامی برای گرم کردن درگیری خشونت آمیز است که بین یهودیان در حال وقوع است.
اهتزاز پرچم اسرائیل در چهره فلسطینیان، حمله به مغازه‌های فلسطینی و سر دادن شعار «مرگ بر اعراب» و «روستای شما را می‌سوزانیم» همه این موارد پیام واقعی آشوبگران را پنهان می‌کنند. امروز هدف آنان اعراب هستند و فردا و در واقع بهتر است بگوییم همین امروز یهودیان چپ، اشکنازی و افراد متنفر از نتانیاهو خواهند بود. از دید آنان این افراد خائنانی هستند که صهیونیست بودن را فراموش کرده‌اند و نمی‌دانند صهیونیسم چه معنایی دارد از حکومت متنفر هستند و حاضر نشده‌اند خود را در پرچم اسرائیل بپیچند و به همین خاطر باید مجازات شوند.
به گفته خاخام «مئیر مازوز» (خاخامی تندرو) نگاه‌های وحشیانه حاملان پرچم متوجه «نفتالی بنت» نخست وزیر و «یائیر لاپید» وزیر امور خارجه اسرائیل است که از دید آنان «بدتر از نازی‌ها» هستند. آنان استدلال می‌کنند که در برابر «دولت خائنان» و در مقابل هر کسی که کاملا راست گرا نیست ایستاده‌اند.
در ساعت درگیری پیچیدن خود در پرچم اسرائیل برای آنان مانند پوشیدن لباس رزم شبه نظامیانی بود که حقیقت مطلق را در انحصار خود دارند. این افراد کوکلاکس کلان‌های اسرائیل هستند البته با یک تفاوت، آنان به تعریف عرب به طور کلی و فلسطینی‌ها به طور خاص به عنوان دشمنی که باید از بین برود بسنده نمی‌کنند آنان از اعراب برای تمایز قائل شدن بین یهودیان وفادار و یهودیانی که لیاقت زندگی در اینجا (اسرائیل) را ندارند، استفاده کرده اند.
هم چنین، حاملان پرچم اسرائیل به برتری اسمی یهودیان در قانون دولت – ملت یا عادت پیش پا افتاده‌ای که اعراب را به افراد بومی قابل تحمل تبدیل کرده است بسنده نمی‌کنند و رضایت نمی‌دهند. از دید آنان این تقصیر اعراب نیست که یکی از احزاب‌شان در ائتلاف حکومتی فعلی اسرائیل حضور دارد بلکه این یهودیان هستند که این موقعیت را به آنان داده‌اند در نتیجه، آنان مسئول هستند و باید به دار آویخته شوند.
زمانی که کانال خبری ۱۲ اسرائیل پرسید: «آیا معتقدید دولت به حامیان ترور وابسته است»؟ این سوال ظاهرا به مشارکت «فهرست متحد عربی» در ائتلاف دولتی اسرائیل اشاره داشت. با این وجود، این برداشت اشتباه است. بر اساس تعاریف بنیامین نتانیاهو، بن گویر و سازمان‌هایی که آنان در راس آن قرار دارند تروریست‌ها خود اعراب هستند و حامیان ترور در دولت یهودیانی هستند که با آنان همکاری می‌کنند.
این راهی برای ایجاد روایتی است که خشونت علیه یهودیان و رهبرانی را که قوانین جداسازی نژادی را نقض می‌کنند مجاز می‌سازد. با این وجود، این اشتباه است که هزاران رقصنده پرچم را در تعریف محدود «شبه نظامی» محدود و زندانی کنیم، زیرا وقتی همان کانال تلویزیونی گزارش می‌دهد که طبق نظرسنجی‌ای که انجام داده انتظار می‌رود «بلوک نتانیاهو» ۵۹ کرسی کنست را به دست آورد این میزان در حال حاضر نیمی از جمعیت را شامل می‌شود.
در اینجا حتی تمایز قدیمی بین راست و چپ و بین یهودیان مذهبی و سکولار نیز از بین می‌رود. زیرا حتی در ائتلاف موجود نیز صهیونیسم راست و مذهبی با قدرت فراوان حضور دارد. سد جدایی در «بلوک نتانیاهو» برداشته شده اصطلاحی که یادآور «بلوک ملی» بنیتو موسولینی در دوره ایتالیای فاشیست است. بدین ترتیب و با چنین استدلالی آنان با خود می‌گویند می‌توانیم به دشمنان پرچم به وضوح، بدون ظرافت و بدون عقب نشینی حمله کنیم. تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که آغاز فصل شکار را اعلام کنیم.