اما این نخستین بار نیست که مقتدی صدر به چنین سیاستی رو می آورد. وی در سال های 2013، 2014 و 2018 مشابه چنین اقداماتی را انجام داده بود و حالا چهارمین بار است که به این سناریو رو می آورد.
مقتدی صدر از این کار دو هدف را دنبال می کند؛ نخست، با غوغاسالاری و جنجال سازی می خواهد فضایی به نفع خود ایجاد کند تا به واسطه آن موجی ایجاد شود تا بتواند از آن سواری بگیرد. در همین راستا دیدیم که احزاب و مقامات سیاسی عراق از او خواستند حتما در انتخابات حضور داشته باشد و فعالیت های خود را متوقف نکند وهمچنان در صحنه باقی بماند. این کنش و واکنش و خروج و دعوت از او، جوی ایجاد می کند که مقتدی صدر گمان می کند به نفع اوست و می تواند از آن بهره برداری کند و در بحبوحه فضای انتخاباتی کشور نهایت بهره را به سود سبد انتخاباتی خود ببرد.
هدف دیگر مقتدی صدر، فرار رو به جلو از سایه خشم مردمی و اتهاماتی است که متوجه اوست. در عراق برای همه روشن است که او در دولت ها نفوذ دارد. بعد از حادثه تلخ بیمارستان امام حسین (ع) که جان دست کم 62 نفر را گرفت، خشم عمومی متوجه مقتدی صدر شد تا آنجا که در تشییع قربانیان این حادثه تشییع کنندگان علیه او شعار دادند و او را مسئول اتفاقات جاری دانستند. چرا که وزارت بهداشت در کنترل یاران اوست و اکثر مسئولین در این وزارتخانه از نزدیکان او محسوب می شوند. در این فضا مقتدی صدر تلاش کرد با صدور بیانیه عدم شرکت در انتخابات، افکار عمومی را از اتهاماتی که به او وارد می کند دور کند و توجه ها را به مساله عدم شرکت خود در انتخابات متوجه کند. به این ترتیب او گمان می کند هم از خشم عمومی می کاهد و هم توجه ها بابت خبرسازی جدید او می شود.
مقتدی صدر از فضای سیاسی کشور دور نخواهد ماند. حتی عدم شرکت در انتخابات نیز کنشی سیاسی از سوی او برای انداختن سایه سنگین خود بر عرصه سیاسی کشور است. مقتدی صدر خوب می داند چگونه موج ایجاد کند و در بحبوحه فضاسازی ها علیه خود فضا را تغییر دهد و افکار عمومی را متوجه چیز دیگری کند تا به هدف خود برسد. این بار نیز قطعا چیزی غیر از این را دنبال نمی کند و می خواهد به نوعی دیگر در فضای سیاسی کشور نقش آفرینی کند.
منبع:http://irdiplomacy.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.