برگزیتی، برای هیچ ؟
تصمیم انگلستان مبنی بر خروج از اتحادیه اروپا قدری دیر اتخاذ شد. رخت بر بستن دولتی که از زمان انقلاب صنعتی قرن هجدهم تجارت آزاد را پیشه کرده، از زمان «روابط ویژه» که توسط وینستون چرچیل و فرانکلین روزولت تعریف شد ، همسویی با واشنگتن را دنبال می کند ، مدتهاست تحت تسلطه کارگزاران مالی «سیتی» لندن می باشد و نولیبرالیسم آشکار را از زمان تاچر-ریگان به پیش می برد، می توانست بشارت بزرگی برای اتحادیه اروپا باشد.
درضمن به یاد داشته باشید که اتحادیه اروپا زندان نیست، همانطور که برخی کشور ها هنوز هم می توانند وارد آن شوند ، برخی دیگر هم باید روزی بتوانند از آن خارج شوند. نمایندگان منتخب انگلیس، دست کم در این رابطه، پس از کشمکش های طولانی، به حکم مردم تن دادند. چنین درس دموکراتیکی دراین روزها برای اروپا بی فایده نیست.
اما آنان که بر این باورند که خروج انگلستان می تواند اتحادیه اروپا و به ویژه آلمان، را از چنبره راهکارهای لیبرالی و آتلانتیک زدگی برهاند، در اشتباهند. «ائتلاف عظیم آتلانتیک تحت سلطه و به رهبری آمریکا» که ژنرال دوگل در سال ١٩۶٣ از آن بیم داشت بدون حضور انگلستان نیز بر قاره پیر حکمروایی دارد. به ویژه از سال ٢٠٠۴ که اتحادیه پذیرای ده ها کشور دیگر شد که بیشتر آنها به درخواست واشنگتن سربازان خود را به عراق اعزام کرده بودند. برخی از این اعضای جدید هنوز هم قادر به ادای دوجمله به زبانی غیر از انگلیسی نیستند – و ترجیحاً با کلماتی که توسط وزارت امور خارجه آمریکا انتخاب شده باشد.
آیا این گفته مبالغه آمیز است ؟ به هیچ وجه ، نیم نگاه بیندازید به واکنش اروپایی ها به «طرح صلح» اسرائیل و فلسطین که ٢٨ ژانویه گذشته توسط کاخ سفید ارائه شد. درست پس از پیشنهادهایی که نقض فاحش قوانین بین المللی می باشد – الحاق نیمی از کرانهٔ باختری و بخشی از بیت‌المقدس به اسرائیل ، واشنگتن خطوط عمده بیانیه مطبوعاتی ای را که متحدانش می بایست با ابراز شوق اعلام می کردند، ترسیم نمود و آنها هم مریدانه چنین گفتند : « ما از رئیس جمهور ترامپ بخاطر تلاش هایش برای پایان بخشیدن به این درگیری بسیار قدیمی تشکر می کنیم» ؛ « پیشنهادی جدی ، واقع بینانه و با حسن نیت»؛ «ما امیدواریم که به لطف این پیشنهاد، درگیری بتواند حل و فصل شود». نشریه فیگارو ، با مقایسه واکنشهای سران کشور های غربی پس از اعلام این طرح با «توصیه های» امریکا به شباهتهای بیشمار در واژه های بکار رفته تأکید کرد – وچنانچه هنوز نیازی به آن باشد – برتأثیر واشنگتن بر متحدانش اشاره کرد( ١).
بریتانیا ، طبق معمول همیشگی یکی از فرمانبردارترین کشور ها در رابطه با اربابش می باشد. اما چندین کشور دیگر – که همچنان عضو اتحادیه اروپاهم می باشند – در ایفای نقش نوچه واشنگتن از آن پیشی گرقته اند. در این بین واکنش پاریس غافلگیر کننده بود. هر چند فرانسه از « رئیس جمهور ترامپ» تشکر نکرد اما … «از تلاش های رئیس جمهور ترامپ استقبال کرد!» آیا باید چنین نتیجه گرفت که استقلال اتحادیه اروپا با وجود لندن در آن و یا بدون وجود آن، هرگز به وقوع نمی پیوندد ؟
١ ـ Georges Malbrunot, « Comment les États-Unis ont demandé à la communauté internationale de soutenir leur plan israélo-palestinien », Le Figaro, Paris, 1er février 2020.
منبع:https://ir.mondediplo.com/
- برچسب ها: اتحادیه اروپا, اندیشکده, اندیشکده جریان, انگلستان, برگزیت, جریان
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
