در بخش ذیل به نکات و گزاره های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
دیرالزور طی چند سال گذشته به علت تجمع شبه نظامیان و تهدیدات داعش با مشکلات عدیده ای مواجه بوده است. برجسته ترین شبه نظامیان به ایران وابسته هستند و در راستای تقویت نظام بشار اسد تلاش میکنند. نخستین گروه آنها شبه نظامیان وابسته به سپاه هستند که با عنوان هسته اداری، نظامی و مالی فعالیت میکنند.
قدرت شبه نظامیان در شهر المیادین در شرق دیرالزور متمرکز است که حدود ۳ هزار نفر از اعضای سپاه در آن مستقرند. بزرگترین مقر سپاه در منطقه شرق در نزدیکی بیمارستان الاسد واقعشده که بیش ۴۰۰ نفر عضو دارد و همگی سوری هستند. علاوه بر شبه نظامیان تحت حمایت سپاه، نیروهای افغان وابسته به ایران نیز در دیرالزور مستقر هستند. شبهنظامیان فاطمیون و زینبیون در نزدیکی مرکز شهر ابوکمال حضور دارند. تعداد آنها به ۴۵۰۰ نفر میرسد.
به درخواست روسیه، فاطمیون و سایر تیپ های تحت حمایت ایران بنرها و پرچم ها را از خودروهای خود حذف کردند، زیرا این نشان ها شبه نظامیان را به عنوان اهداف وابسته ایران نشان میداد. بااینحال حضور این گروه ها در دیرالزور در حال افزایش است.
در کنار این ها، شبه نظامیان سوری تحت حمایت ایران نیز در دیرالزور حضور دارند که به گارد روستا معروف هستند و تعداد آنها ۱۵۰۰ نفر است و وظیفه آنها گشتزنی در ساحل رود فرات است. در همین حال نیروهای دفاع ملی و ارتش قبیلهای نیز در حال تقویت خود هستند و موقعیت آنها صحرای دیرالزور میباشد.
شبه نظامیان ابولفضل العباس یک گروه مهم دیگر است که از حدود ۷۳۱۰ عضو فعال سوری، ایرانی و افغانستانی تشکیلشده است. آنها بر انبارهای تسلیحات و مراکز بازداشت در جنوب المیادین نظارت میکنند.
علاوه بر واحدهای شبه نظامی، ایران بیش از سیصد سایت نظامی در سوریه دارد، این پایگاهها شامل پایگاه های نظامی، عملیاتی و امنیتی، نقاط دیدهبانی، شناسایی و سایر سایت های لجستیکی و امنیتی است. مکان های مذکور در ۱۳ منطقه پراکندهشدهاند که حلب، دمشق، حمص و دیرالزور بیشتر مکان ها را در خود جایدادهاند.
مرکز مطالعات جسور گزارش میدهد که نیروهای ایرانی در مقایسه با سایر نیروهای خارجی بیشترین افزایش را در تعداد سایت های نظامی در سوریه داشتهاند. مهمترین آنها پایگاه الکوم در صحرای روبروی شهر ابوکمال قرار دارد.
یکی دیگر از مکان های کلیدی پایگاه میدان نفتی الورد در حومه ابوکمال است که بسیج مردمی و شبه نظامیان النجبا در آن مستقر هستند. بیشترین تمرکز شبه نظامیان ایرانی در شهر دیرالزور در اردوگاه صاعقه و الطلایی قرار دارد که نزدیک ساختمان استانداری و محله الجوره واقعشده است. این اردوگاه معمولاً به عنوان اردوگاه آموزشی و تجمع برای جنگجویان شبه نظامی که به سمت منطقه مرکزی میروند استفاده می شود.
از دیدگاه مذهبی-نظامی مهمترین پایگاه نظامی پایگاه عینعلی است که در صحرای شهر القریه در حومهشرقی واقعشده است. پایگاه عینعلی به دفعات زیادی موردحمله اسرائیل و نیروهای ائتلاف قرارگرفته اما این حملات تأثیر چندانی بر این سایت نداشته، چراکه بهشدت مستحکم است.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
این نظامی سازی مستمر منطقه تنها یکی از جنبه های خشونتی است که طی دهه گذشته گریبانگیر منطقه دیرالزور شده است. درحالیکه اقدامات نظامی کاهشیافته، تجمع شبه نظامیان در منطقه این امر را به ساکنان یادآوری میکنند که درگیری هنوز به پایان نرسیده است. ایران قصد خود را برای ماندن در دیرالزور به مدت نامحدود هم از طریق ساختارهای نظامی و هم از طریق تغییر شکل جمعیت نشان داده است. این روند ممکن است چندین دهه طول بکشد اما آنچه مسلم است ساکنان دیرالزور از روند نظامی سازی منطقه در رنج خواهند بود.