جو بایدن از زمانی که به قدرت رسیده، استدلال کرد که دولت آمریکا به دنبال دست یابی به یک توافقنامه طولانی تر و قویتر است؛ اما سناتور باب منندز در آخرین اظهارات خود به انتقاد از دولت بایدن پرداخت و سایر قانونگذاران به تبعیت از وی از دولت بایدن خواستند تا راهبرد خود را در قبال ایران تغییر دهند و درصدد دستیابی به توافق بهتر باشد.
در بخش ذیل به نکات و گزاره های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
- جو بایدن از زمانی که به قدرت رسیده، استدلال کرد که دولت آمریکا به دنبال دستیابی به یک توافقنامه طولانی تر و قویتر است؛ اما سناتور باب منندز در آخرین اظهارات خود به انتقاد از دولت بایدن پرداخت و سایر قانونگذاران به تبعیت از وی از دولت بایدن خواستند تا راهبرد خود را در قبال ایران تغییر دهند و درصدد دستیابی به توافق بهتر باشد.
- عدم تضمین سیاسی و حقوقی آمریکا به دلیل مخالفت شدید اعضای حزب جمهوری خواه کنگره، میتواند روند مذاکرات هسته ای وین را مختل سازد. حتی اگر مقامات ارشد ایران بپذیرند که تضمین سیاسی و حقوقی امکانپذیر نیست و توافق را همانطور که هست، بپذیرند، آنها در مقابل تلاش برای تقویت یا طولانی تر کردن توافقنامه مقاومت خواهند کرد؛ بنابراین اگر آمریکا همچنان بر توافقنامه قویتر و طولانی تر فشار بیاورد، یک اشتباه بزرگ خواهد بود؛ زیرا برای دستیابی به این هدف از اهرم قدرت لازم برخوردار نیست.
- به عنوان بخشی از روابط دیپلماتیک با ایران، دولت بایدن برای پیشبرد منافع مشترک باید با متحدان و شرکای خود در اروپا و خاورمیانه همکاری کند. حصول اطمینان از اینکه منافع ایالاتمتحده در این دیپلماسی جاری نمایندگی میشود، هوشمندانه تر از دنبال کردن هدف غیرواقعی یک توافق “بهتر” است. سه کانال دیپلماتیک وجود دارد که دولت بایدن میتواند حداقل در دو سال آینده از آنها استفاده کند.
- دولت بایدن باید از مذاکرات مستقیم بین ایران و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس استفاده کند. اینکه کشورهای عربی منطقه مسئولیت امنیت خود را بر عهده میگیرند و دیگر امنیت خود را به قدرتهای خارجی مانند آمریکا واگذار نمی کنند، یک تحول مثبت میباشد که دولت بایدن باید از آن استقبال کند.
- درحالیکه ایالات متحده نگران روابط امنیتی راهبردی فزاینده روسیه و چین با ایران است و دیدگاه مشترکی با آنها در مورد بسیاری از جنبه های سیاست داخلی و خارجی ایران ندارد، اما وقتی صحبت از برجام و حفظ صلح در خلیج فارس میشود، ایران موضوعی نادر است که واشنگتن منافع خود را با مسکو و پکن در یک راستا میبیند. به ویژه قابلتوجه است که روسیه و چین نقش سازنده ای در مذاکرات بر سر آینده برجام داشته اند. مسکو از روابط خود با تهران و تخصص فنی عمیق خود در عدم اشاعه برای تسهیل گفتگوهای غیرمستقیم بین ایالاتمتحده و ایران استفاده کرده است.
- چین همچنین از روابط اقتصادی منحصربهفرد خود – به عنوان تنها مشتری عمده فعلی نفت ایران – استفاده کرده است تا تهران را تشویق کند به مذاکرات برجام متعهد بماند. هر دو کشور بازیگران مهمی در هر دو عرصه هسته ای و اقتصادی خواهند بود و روسیه و چین هر دو چارچوبهایی را برای بهبود امنیت در خلیج فارس پیشنهاد کرده اند. اگر برجام به مسیر خود بازگردد، این پیشنهادها باید تحت نظارت سازمان ملل متحد بررسی شوند.
منبع:
اندیشکده جریان