ضربه کاری تزارها به سعودی‌ها

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
با شکست اتحاد روسیه با اوپک، باید بازار نفت را از امروز طور دیگری دید؛ بازاری که طی سه سال اخیر زیر سایه یک اتحاد بزرگ قرار داشت که حالا دیگر فروپاشیده است.
 

 روسیه از تولیدکنندگان بزرگ نفت بوده که در دوران ولادیمیر پوتین با یک جهش کم نظیر توانست سطح تولید خود رابه 11.5 میلیون بشکه در روز برساند؛ از روزی که اوپک متولد شد تا سال 2016 هیچگاه روسها با اوپک در کاهش یا افزایش تولید نفت همراه نبودند و این سازمان را به مثابه یک رقیب پر قدرت می‌یدند هرچند که مسکو در برخی بازه‌های زمانی تلاش فراوانی کرد تا عضو اوپک شود که این تلاش‌ها با مخالفت عربستان مواجه شد.

از سال 2014 که قیمت نفت دچار افت وحشتناکی شد و بهای هر بشکه طلای سیاه به زیر 20 دلار رسید، بحث فریز نفتی پیش آمد که تزارها آمادگی خود را برای کاهش تولید و حضور در برنامه‌ای «فرااوپکی» اعلام کردند. با حضور روسیه به عنوان بزرگترین صادرکننده نفت غیراوپکی در این برنامه فریز نفتی، قیمت‌ها بهبود یافت و از مرز 70 دلار نیز فراتر رفت.

با شیوع ویروس کرونا، قیمت نفت وارد کانال 40 دلاری شد تا عربستان به عنوان اصلی‌ترین عضو اوپک از کاهش بیشتر تولید نفت بگوید و از روسیه بخواهد در برنامه کاهش تولید نفت شرکت کند؛ روسها پاسخ روشنی به این درخواست ندادند تا روز جمعه که در نشست اوپک شرکت کردند و گفتند نمی‌توانند کاهش تولید دهند.

مسکو با لحن خاص خود به اوپک تاکید کرد شاید افزایش تولید ندهد اما قطعا تولید خود را کاهش نمی‌دهد و چنانچه اوپک کاهش تولید دهد این سازمان را می‌ستاید! در چنین شرایطی عربستان ضربه بسیار سختی دریافت کرد چرا که این کشور در یکی از سخت‌ترین دوره‌های حیات خود به سر می‌برد.
 
روسیه هم اکنون بیش از 11 میلیون بشکه نفت تولید می‌کند و پس از آمریکا دومین کشور بزرگ نفتی جهان است؛ کرملین طی یک سال اخیر با تحریم‌های انرژی آمریکا مواجه شده و ترامپ تلاش بسیاری می‌کند تا روسنفت را به عنوان بازوی نفتی پوتین تضعیف کند.  آمریکا که خود توانسته به صادرکننده نفت و گاز تبدیل شود در رویکرد جدیدی که در پیش گرفته، سعی دارد با حذف رقبا برای خود «بازارسازی» کند که البته در باره ایران و ونزوئلا موفق عمل کرده است.

روسیه با آگاهی نسبت به برنامه آمریکا، موضوع افزایش تولید آمریکا را به پیش می‌کشاند و می‌گوید در صورت کاهش تولید، اتفاق خاصی در تعادل رساندن عرضه و تقاضا در بازار رخ نمی‌دهد بلکه آمریکایی‌ها با استفاده از این موقعیت، نفت خود را جایگزین نفتی می‌کنند که اوپک پلاس آن را از بازار خارج کرده است.

عربستانی‌ها اما می‌گویند قیمت‌ها دچار ریزش شده و چاره‌ای جز این نیست؛ اینکه سعودی‌ها معتقدند قیمت نفت را نباید فدای شیل نفت آمریکا کرد، اشاره‌ای به گذشته دارد که خود در مقابلش مقاوت می‌کردند. در دورانی که قیمت نفت روند نزولی خود را آغاز کرد بسیاری از کشورهای عضو اوپک خواستار نشست اضطراری سازمان شدند تا با بررسی وضعیت بازار، تولید را کاهش دهند و قیمت‌ها بهبود یابند.

عربستان مدل 2016 اما زیر بار نمی‌رفت ؛ وزیر وقت نفت عربستان می‌گفت باید این قیمت‌ها را تحمل کرد زیرا در بلندمدت به سود اوپک است، از منظر سعودی‌ها با کاهش قیمت، شیل نفت که برای تداوم تولید به قیمت‌های بالای 60 دلار نیاز داشت دچار سکته خواهد شد و از بازار حذف می‌شوند.

در همان دوره روسیه به میان آمد و از عربستان خواست از موضع خود دست بکشد و برای التیام بازارها با فریز نفتی موافقت کند؛ تکنوکرات‌های ریاض مخالفت کردند اما رهبران سیاسی دو کشور با پیگیری ویژه پوتین توانستند اجماع بزرگی را به وجود بیاورند که منجر به کاهش تولید شد و این روند همچنان ادامه داشت تا چند روز پیش.

عربستان طی یک ماه اخبر دقیقا در همان موضعی قرار داشتند که روسیه در سال 2016 بر روی آن ایستاده بودند؛ اما این بار تمنای ریاض از مسکو برای کاهش تولید با پاسخ منفی مسکو مواجه شد تا ضربه بزرگی به این کشور وارد شود. مسکو همان توجیهی را برای عدم کاهش تولید خود به کار برد که عربستانی‌ها طی سال‌های اخبر از آن استفاده می‌کردند.
 
راهبرد روسیه چیست؟
روسیه افزایش تولید نفت شیل را تهدیدی علیه امنیت انرژی خود نمی‌دانند زیرا بر این باور است که افزایش تولید آمریکا جایگزین نفت کشورهایی می‌شود که به صورت سیاسی و غیرفنی از بازار خارج می‌شود و در نتیجه قیمت نفت هم افت نخواهد کرد.

تزارها معتقدند عربستان با بازار‌سازی نفتی، سهم خود  متناسب با تولید پایدار خود را از  بازار  جهانی تا سال 2024 تضمین کرده‌اند که دقیقا همان راهبرد قدیمی عربستان است؛ راهبردی که بازار را مهم‌تر از قیمت می‌داند.

اما از نظر راهبرد انرژی روسیه باید گفت اولا این کشور بر این باور است کاهش بیشتر عرضه اوپک پلاس و افزایش موقتی چرخه‌ای قیمت به سود ایالات متحده بوده و دوما مشارکت در  کاهش عرضه و در نتیجه کمک به افزایش عرضه نفت شیل به معنی بالابردن احتمال کاربرد تحریم علیه کشورهای دیگر از سوی آمریکا برای بازار نفت خود بوده که بعد از ایران و ونزوئلا، مهمترین گزینه بالقوه برای تحریم نفتی روسیه است که محورهای اولیه آن در قانون کاتسا انجام شده بود.

سوما شرکت‌های روسی بویژه روسنفت با ظرفیت تولید 5.5 میلیون بشکه در روز، با کاهش تولید مخالف هستند؛ چهارما کاهش ارزش روبل منجر به افزایش حجم فعالیت شرکت‌های ملی روسی در داخل شده که نسبتاً آسیب‌پذیری کمتری به نسبت دیگر کشورهای اوپکی داشته و علاوه بر آن، اقتصاد روسیه به کاهش قیمت آسیب کمتری از اقتصاد عربستان خواهد دید.

روسیه نیز مانند آمریکا می‌خواهد در کناری بایستد و از مزایای افزایش قیمت ناشی از کاهش تولید اوپکی‌ها بهره‌مند شود بدون اینکه کاهش تولیدی را بپذیرد.

مسکو، ضربه سختی به ریاض وارد کرد و حاکمان این کشور برای غلبه بر مشکلات اقتصادی خود مجبور به کاهش تولید هستند مانند دهه 80 که این کشور به عنوان تولیدکننده شناور اوپک، به تنهایی بار کاهش تولید نفت را کشید.

 

منبع:https://www.mizenaft.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟