ضرورت سیاست جدید ایالات‌متحده در قبال پاکستان در عصر بایدن
سرمایه‌گذاری و تجارت می‌تواند روابط بین ایالات‌متحده و پاکستان را در زمینه اقتصاد تقویت کند. درنهایت، بهترین سرمایه هر کشور مردم آن است. دولت بایدن باید از پتانسیل موجود در تداوم ارتباط بین مردم و ارائه بورس تحصیلی فولبرات به شهروندان پاکستانی بهره ببرد.
شامیلا ن. چوداری: کارشناس ارشد غیرمقیم شورای آتلانتیک
ولی نصر: یک دانشگاهی و آمریکایی ایرانی‌تبار و متخصص در خاورمیانه و جهان اسلام است. وی از سال 2012 تا 2019 به عنوان رئیس دانشکده مطالعات بین‌المللی پیشرفته جان‌هاپکینز در واشنگتن دی سی خدمت کرد. کارشناس ارشد اندیشکده بروکینگز.
نویسندگان این مقاله بر این اعتقاد هستند که برای نخستین بار بعد از دو دهه؛ پاکستان دیگر برای دولت جدید آمریکا اولویت سیاست خارجی نیست. کاهش رد پای ارتش آمریکا در منطقه مرهون تغییر تفکر استراتژیک واشنگتن می‌باشد و به جای مبارزه با تروریسم به دنبال تقابل با قدرت بزرگ جهانی یعنی چین است؛ بنابراین رقابت با قدرت‌های بزرگ، مقابله با بیماری اپیدمی کووید 19 و چالش‌های اقتصادی در آمریکا باعث شده تا پاکستان از لیست اولویت‌های سیاست آمریکا پایین بیاید. این واقعیت جدید این سؤال مهم را مطرح می‌کند
این مقاله بر این تأکید دارد که متغیرهای زیر باعث تغییر محاسبات استراتژیک پاکستان شده است:
- ایالات‌متحده آمریکا دیگر بر مسئله تروریسم متمرکز نیست و این بدان معناست که دیگر به پاکستان مشابه دوران حملات یازده سپتامبر 2001 توجه نمی‌کند. پاکستان مشتاق یافتن راه‌های جدید برای تعامل با ایالات‌متحده است. این احساسات ناشی از این فهم است که با کاهش حضور نظامی آمریکا در افغانستان، این کشور دیگر نمی‌تواند علاقه آمریکا را مسلم و قطعی بداند.
- پاکستان رویکرد جدیدی را مبتنی بر امنیت اقتصادی ارائه داده است که به دنبال همکاری با ایالات‌متحده در زمینه تغییر اقلیم، فناوری و سایر موارد غیر امنیتی است.. تبدیل این رویکرد جدید به واقعیت کار زیادی را می‌طلبد، زیرا پاکستان در نظم بخشیدن به اقتصاد خود کوتاهی می‌کند. دولت بایدن باید از این موضوع آگاه باشد که پاکستان به دلیل اشاره‌ای اقتصادی گسترده در برابر مصالحه‌های سیاسی دولت آمریکا بازتر باشد.
- عربستان سعودی دیگر به عنوان عمق استراتژیک پاکستان عمل نمی‌کند. عربستان سعودی پس از نزدیک به پنج دهه روابط نزدیک، قاطعانه از پاکستان فاصله می‌گیرد. سعودی‌ها نیز به خاطر بحران کشمیر با هند به کمک پاکستان نیامدند.
- احساس انزوای پاکستان پس از عادی‌سازی روابط اسرائیل با کشورهای عربی (امارات و بحرین)
- تغییر الگوی روابط هند و پاکستان پس از تغییر کنشگری عربستان، چین و آمریکا در کشمکش هند و پاکستان
نویسندگان در بخش پایانی مقاله بر اتخاذ رویکرد جدید دولت بایدن در قبال پاکستان تأکید می‌کنند.
- پس از کاهش روابط عربستان با پاکستان و عدم اطمینان پاکستان نسبت به حمایت‌های چین؛ باعث شده تا ایالات‌متحده از این فرصت برخوردار باشد تا با شریک قدیمی خود روابط گسترده‌ای برقرار کند. در این شرایط ما باید بر تقویت صلح در افغانستان تمرکز کنیم و برای برقراری ثبات در منطقه باید فراتر از منافع امنیتی، سرمایه‌گذاری چشم‌گیرتری در پاکستان انجام دهیم.
- روابط تجاری و اقتصادی بین شرکت‌های آمریکایی و پاکستان؛ باعث خواهد شد تا کشورها اصلاحات اقتصادی بیشتری انجام دهند. مشارکت مستقیم تجاری با مداخله کمتر دولت می‌تواند ابتکار عمل را بسیار سریع‌تر از سرعت اقدام بوروکراسی‌های بزرگ تسهیل ببخشد.
- سرمایه‌گذاری و تجارت می‌تواند روابط بین ایالات‌متحده و پاکستان را در زمینه اقتصاد تقویت کند. درنهایت، بهترین سرمایه هر کشور مردم آن است. دولت بایدن باید از پتانسیل موجود در تداوم ارتباط بین مردم و ارائه بورس تحصیلی فولبرات به شهروندان پاکستانی بهره ببرد.
نویسندگان در بخش پایانی مقاله معتقد هستند که نخستین گام درست، آغاز مجدد گفتگوی استراتژیک ایالات‌متحده و پاکستان است. پاکستان مشتاق است بداند که دولت بایدن چگونه به این کشور نزدیک می‌شود. به همین ترتیب، ایالات‌متحده می‌خواهد به این اطمینان برسد که در روابط با پاکستان، منافع این کشور در منطقه حفظ می‌شود. یک چارچوب رسمی نشانگر یک تعهد عمومی نسبت به موضوعات موجود در روابط طرفین است و باید مکانیسمی برای نظارت مستمر و پیگیری تعهدات ایجاد شود. الزامات استراتژیک هم در اسلام‌آباد و هم در واشنگتن گشایشی نادر را فراهم کرده که اگر به طور مؤثر استفاده شود می‌تواند منافع منطقه‌ای ایالات‌متحده را به طور مثبت تأمین و همچنین انگیزه‌ای برای تغییر در پاکستان باشد.
منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.
- برچسب ها: افغانستان, اندیشکده, اندیشکده جریان, ایالات‌متحده آمریکا, پاکستان, تروریسم, جریان, جو بایدن, خاورمیانه, هند
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
