برای ایران، مذاکره یک گزینه نیست


“ایران ناچار به مذاکره با آمریکا است، برای مذاکره با آن تعجیل نیاز نیست”

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
رام در این مقاله به این موضوع می پردازد که فارغ از اینکه رئیس جمهور در آمریکا چه کسی باشد، وی باید مساله ایران که رو به وخامت گذاشته را حل نماید. استراتژی فشار حداکثری نه باعث تسلیم ایران شده و نه باعث شده تا اقتصاد این کشور فروبپاشد بلکه سبب شده تهران بیش از پیش به سلاح هسته ای نزدیک باشد. بنابراین چه برای بایدن و چه برای ترامپ، مذاکره با ایران یک ضرورت است و هر دو کاندیدا نیز قول داده اند پس از انتخابات باب مذاکره با ایران را باز و با آن به توافق برسند. اما سوال اساسی برای طرف آمریکایی این است که چه زمانی را برای تعامل مجدد با ایران انتخاب کند؟

برخی در آمریکا و اروپا معتقدند که آمریکا از ژانویه تا ژوئن که انتخابات ریاست جمهوری ایران است فرصت دارد تا با این کشور توافقی امضا کند. به نظر می رسد دلیل این باور گمانه زنی هایی باشد که انتخاب یک رئیس جمهور محافظه کار در ایران را محتمل می داند.
به نظر می رسد این باور اشتباه باشد زیرا این گروه بر این باورند که با یک توافق سریع با روحانی، می توان بر معادلات داخلی ایران اثر گذاشت. از نظر این مقاله، ایالات متحده نباید برای رسیدن به یک توافق با ایران عجله کند و نگران بسته شدن پنجره تعامل باشد.
• اولین دلیل این است که نباید درباره نقش رئیس جمهور ایران در مذاکرات اغراق کرد. سیستم سیاسی ایران به رهبری آیت ا… خامنه ای در سال 2013 به این نتیجه رسیده بود که باید مسیر دیپلماسی گشوده شود. بنابراین مذاکره با آمدن روحانی ممکن نشد، با رسیدن سیستم به این نتیجه که دیپلماسی با آمریکا باید پی گرفته شود، روحانی امکان یافت که برنده انتخابات شود. روحانی اکنون دیگر محبوبیت سابق را ندارد و اعتبار عمومی وی رو به زوال گذاشته است. وی که پیش تر، از کاندیداهای جانشینی آیت ا… خامنه ای بود، اگرچه علاقمند است تا در ماه های معدود پیش رو، با استفاده از ظرفیت سیاسی توافق با آمریکا، همچنان شانس های خود را نگه دارد، اما مخالفان وی در داخل ایران نیز خواهند کوشید تا نگذارند وی به چنین دستاوردی دست یابد.
• یک رئیس جمهور محافظه کار در ایران نیز می تواند طرف دیپلماسی آمریکا باشد. باید توجه داشت که یک رئیس جمهور بسیار محافظه کار نیز مطلوب سیستم سیاسی ایران نیست. انتخاب محمود احمدی نژاد نیز نشان داد که پوپولیسمی که وی آن را نمایندگی می­کند می­تواند هم در داخل به سوء مدیریت و هم با جنگ­طلبی در عرصه بین­المللی به انزوای ایران منتهی شود. سیستم سیاسی ایران دیگر قمار نخواهد کرد و رئیس جمهوری خواهد آورد که به ایران ثبات دهد.

 

  • چنانچه آمریکا بخواهد در یک فرصت محدود با ایران به توافق برسد، ایران از آن به عنوان اهرمی جهت گرفتن امتیازات بیشتر استفاده خواهد کرد.
  • اگر آمریکا بخواهد جهت تأثیرگذاری بر معادلات درونی ایران، در جهت تسریع در توافق استفاده کند، آنگاه سیستم سیاسی ایران نیز با محافظه­کاری بیشتری رفتار خواهد کرد و در نتیجه مذاکرات مجددا طولانی و طاقت­فرسا خواهند شد.

در نهایت ایران نیز فارغ از رئیس­جمهوری که در آن به قدرت می رسد، به دلیل مشکلات عظیم اقتصادی که بدان دچار است و نگرانی از آغاز تظاهرات اعتراضی  در کشور، گزینه ای جز مذاکره پیش رو ندارد. با این حال باید توجه داشت که سیستم سیاسی ایران به دلیل آنچه برای برجام پیش آمد، با احتیاط وارد مذاکرات خواهد شد.

 

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟