سیاست دولت بایدن درباره عربستان

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
تبریک دیرهنگام ولیعهد عربستان به رئیس‌جمهور جدید آمریکا، به انتقادات ”پیشروها”ی حزب دموکرات آمریکا از عربستان بابت آغاز جنگی پرهزینه در یمن، قتل مخالفان و برنامه مخفیانه غنی‌سازی اورانیوم می­ پردازد.

اسپاکاپان در این مقاله با اشاره به تبریک دیرهنگام ولیعهد عربستان به رئیس‌جمهور جدید آمریکا، به انتقادات ”پیشروها”ی حزب دموکرات آمریکا از عربستان بابت آغاز جنگی پرهزینه در یمن، قتل مخالفان و برنامه مخفیانه غنی‌سازی اورانیوم می ­پردازد.

وی معتقد است که برخلاف نظر این دسته از دموکرات ­ها، نباید آمریکا از اتحاد با عربستان دست بکشد زیرا تجارب متعدد تاریخی نشان می­دهد که جدا شدن متحدان از آمریکا آنها را تبدیل به کشورهای بهتری نمی­  کند. بالعکس ایالات‌متحده باید مجموعه­ ای از متحدان اروپایی و خاورمیانه ­ای با عضویت ریاض ایجاد کند تا اهرم­ های بیشتری برای جلوگیری از دستیابی به سلاح هسته ­ای و نقض حقوق بشر در عربستان به واشینگتن بدهد.

اسپاکاپان بر این باور است که اگر واشینگتن می­خواهد واقعاً در عربستان اصلاحات انجام دهد باید ریشه ­های ترس عربستان را بخشکاند.

از نظر وی، ترس عربستان از زمان بهار عربی آغاز شد که در آن باراک اوباما از معترضان طرفدار دموکراسی در مصر حمایت کرد. اعضای خاندان سلطنتی این کشور به این نتیجه رسیدند که این خیانت در حق آن ها نیز می­تواند انجام شود. اضطراب عربستان پس از توافق هسته ­ای آمریکا با ایران در سال ۲۰۱۵ تشدید شد.

فشارهای اخیر کنگره آمریکا برای پایان دادن به فروش سلاح به عربستان سعودی فقط ترس ریاض از کنار گذاشته شدن توسط آمریکا را تقویت کرد؛ بنابراین تصادفی نیست که ولیعهد عربستان برنامه هسته ­ای مخفی و مورد حمایت چین را پی گرفته و به طور فزاینده  ­ای احساس می­کند که وابستگی به چین بیش از وابستگی به واشینگتن منطقی است.

از نظر اسپاکاپان اگر ایالات‌متحده رویکرد جدیدی را ایجاد نکند این رویکرد عربستان می­ تواند در کوتاه‌مدت به هسته ­ای شدن ترکیه و مصر منتهی شود و سبب افزایش نگرانی ­های امنیتی رژیم صهیونیستی در خاورمیانه شود.

وی معتقد است آنچه می­تواند باعث تسکین نگرانی­ های عربستان شود نه تنها احیای روابط خوب با واشینگتن که حضور عربستان در محور جدیدی از کشورهای غربی و عربی است که به طور چندجانبه در زمینه ­های نظامی، انرژی، اقتصادی و توسعه اجتماعی همکاری می‌کنند.

در زمینه نظامی آمریکا از طریق این پیمان باید نیروهای مسلح کشورهای عضو را آموزش داده و تجهیز سازد و اگر یک کشور مورد حمله قرار گرفت، غرب باید قول دهد تا کشور هم­پیمان خود را مورد حمایت نیروی هوایی و اپراتورهای ویژه قرار دهد. این پیمان باید تمرکز بخش خصوصی آمریکا و اروپا را متوجه پروژه ­های بزرگ زیرساختی، توسعه­ای و کارآفرینی کند که مورد توجه دولت­ های خاورمیانه قرار گیرند.

 

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟