تا چند دهه اکثریت مطلق کشورهای عربی و اسلامی بر به رسمیت نشناختن اسرائیل و نداشتن رابطه دیپلماتیک با آن تا زمان تعیین تکلیف تشکیل کشور مستقل فلسطینی تأکید داشتند. اما در این میان برخی از آنها روابط رسمی و برخی روابط غیر رسمی با اسرائیل دارند.
در دهه های نخست بعد از اعلام تشکیل اسرائیل در 1948، جنگ هایی میان کشورهای عربی منطقه با اسرائیل درگرفت. تا اینکه در سال 1979 مصر اولین کشور منطقه شد که معاهده صلح با اسرائیل امضا کرد. در ازای این معاهده، اسرائیل شبه جزیره سینا را که در 1967 اشغال کرده بود به مصر پس داد.
کشور دوم اردن بود که در 1994 با اسرائیل معاهده صلح امضا کرد و در ازای آن مشوق های مالی و اقتصادی ازجمله سالانه یک میلیارد دلار کمک مالی از امریکا دریافت کرد.
در این مدت روابط این دو کشور با اسرائیل افت و خیزهایی نیز داشته اما روابط امنیتی آنها پایدار و مستحکم بوده و حرکت مسافران میانشان درجریان است.
مراکش و تونس معاهده صلح رسمی با اسرائیل امضا نکرده اند اما روابط پرتنشی با اسرائیل ندارند و شهروندان اسرائیلی با گذرنامه اسرائیل می توانند به مراکش و تونس تردد کنند.
مراکش و تونس از مراکز مهم یهودیان در شمال آفریقا بوده اند و برای همین بسیاری از اسرائیلی هایی که پیشتر در مراکش یا تونس سکونت داشته اند مناسبات فرهنگی خود را حفظ کرده اند.
توافق امارات و اسرائیل که روز پنجشنبه از آن رسما پرده برداری شد شامل سفر و بازرگانی و افتتاح دفتر دیپلماتیک میان آنها می شود.
بسیاری پیش بینی می کنند که بحرین و عمان نیز به زودی دست به اقدامی مشابه امارات بزنند.
بحرین در سال گذشته میزبان نشست مقدماتی طرح امریکا برای صلح میان فلسطین و اسرائیل موسوم به «معامله قرن» بود و روزنامه نگاران و مقامات اسرائیلی با گذرنامه های اسرائیلی خود به بحرین سفر کردند.
بحرین از کشورهایی بود که از «رهبری خردمندانه» امارات بابت برقراری روابط با اسرائیل تقدیر کرد.
در این میان عربستان دربرابر اقدام امارات سکوت پیشه کرده است.
عمان نیز در دو سال پیش میزبان بنیامین نتانیاهو بود که در مسقط با ملک قابوس، پادشاه فقید عمان، دیدار کرد. پس از آن وزیر خارجه عمان نیز دیدارهایی با نتانیاهو انجام داد اما همچنان عمان روابط دیپلماتیک رسمی با اسرائیل ندارد.
قطر نیز در سال 1996 از برقراری روابط تجاری با اسرائیل خبر داد و دفاتر وابسته بازرگانی در تل آویو و دوحه افتتاح شد. قطر از این روابط برای ارسال کمک های مالی به نوار غزه نیز استفاده کرده است. قطر نیز همچنان روابط دیپلماتیک رسمی با اسرائیل ندارد.
لبنان و سوریه از کشورهایی بودند که وارد جنگ مستقیم با اسرائیل شدند و بخش هایی از خاک آنها به اشغال اسرائیل درآمد. یکی از قدرتمندترین گروه های ضداسرائیلی یعنی حزب الله در لبنان پایگاهی نیرومند دارد.
با این همه از سال گذشته و در پی اکتشاف گاز در دریای مدیترانه، لبنان از طریق ایالات متحده مذاکراتی غیر مستقیم با اسرائیل برای ترسیم مرزهای آبی خود انجام داده است.
عراق پیش از تشکیل اسرائیل از مراکز مهم یهودیان در خاورمیانه بود که بعدتر اکثریت مطلق آنها به اسرائیل مهاجرت کردند. اسناد مهمی درباره این یهودیان وجود دارد که پس از حمله امریکا به عراق در سال 2003 این آرشیو به امریکا منتقل شد.
همواره زمزمه هایی از روابط تجاری و امنیتی میان اقلیم کردستان عراق و اسرائیل مطرح شده است و اخیرا نیز موضوع بررسی پرونده فروش نفت اقلیم کردستان به اسرائیل در دستور کار مجلس فدرال عراق قرار گرفته است.
سودان نیز روابط دیپلماتیک با اسرائیل ندارد اما در فوریه سال جاری نتانیاهو با «عبدالفتاح البرهان»، رئیس شورای حاکم بر لبنان در اوگاندا دیدار کرد.
ایران پیش از انقلاب 1979 با اسرائیل روابط نزدیکی داشت و اسرائیل را به صورت «دوفاکتو» به رسمیت شناخته بود. ایران اولین کشور مسلمان بود که اسرائیل را در 1948 به رسمیت شناخت. اما بعد از انقلاب، ایران از اصلی ترین دشمنان اسرائیل در منطقه و حامی اصلی گروه های مقاومت علیه اسرائیل شد.
ترکیه نیز از 1949 روابط دیپلماتیک رسمی با اسرائیل دارد و در سال 2005 رجب طیب اردوغان که آن زمان نخست وزیر ترکیه بود به اسرائیل سفر کرد. با وجود این، ترکیه در سال های اخیر در عین حفظ روابط دیپلماتیک و امنیتی خود، از سیاست های دولت اسرائیل انتقادهای بسیاری کرده است.
گفتنی است یمن نیز از مراکز مهم یهودیان در خاورمیانه بود که بعدتر اکثر آنها به اسرائیل مهاجرت کردند. روز گذشته رئیس شورای انتقالی جنوب یمن، هانی بن بریک، با انتشار توئیتی گفت که به زودی «جنوبی ها»، یعنی شهروندان یمن این منطقه که شورای انتقالی جنوب یمن در پی خودمختاری آن است، می توانند به اسرائیل سفر کنند و تأکید کرد که خود به تل آویو خواهد رفت.
منبع:https://mdeast.news/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.