بازموازنه بخشی تعامل امنیتی آمریکا با دولت‌های عربی
موسسه تحقیقاتی بنیاد بین‌المللی صلح کارنگی در تحلیلی به قلم «فردریک وهری و میشل دان» می‌نویسد: «تعامل و مداخلات اخیر ایالات‌متحده در منطقه خاورمیانه نه‌تنها در ممانعت از نفوذ ایران و گروه‌های نیابتی آن در منطقه شکست‌خورده است؛ بلکه کمک‌های امنیتی همچنین نتوانسته، شرکای منطقه‌ای عرب را به سطحی برساند که بتوانند بدون کمک ایالات‌متحده از خود دفاع کنند یا به طرز چشم‌گیری در عملیات چندجانبه به رهبری ایالات‌متحده مشارکت نمایند.»
در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم
- دلیل قانع‌کننده‌تر برای این‌که چرا رویه امنیتی ایالات‌متحده در خاورمیانه دیگر قابل‌تحمل نیست، ناشی از عوامل خارج از منطقه یعنی توسعه‌طلبی قدرت‌های بزرگ، پیشرفت تکنولوژیک و نیاز مبرم به اصلاح و بازنگری در راهبرد ایالات‌متحده نیست، بلکه محصول تحولات عظیم در حال تغییر درکشورهای عربی می‌باشد که شامل روندهای اقتصادی، سیاسی و جمعیتی است که باعث ایجاد قیام‌های عربی در سال‌های 2011 و 2019 شد و در بسیاری از موارد با پس‌لرزه‌های همه‌گیری کووید 19 تسریع شده است.
- خط مقدم چالش‌های جدید کشورهای عربی، کاهش طولانی‌مدت تقاضای جهانی نفت و تأثیر آن بر مدل رانتی است که تقریباً هر کشور عربی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به آن متکی است. به زبان ساده، رژیم‌های عربی به‌زودی دیگر نمی‌توانند به توزیع ثروت هیدروکربن که یا خودشان در قالب صادرات تولید می‌کنند یا به‌طور غیرمستقیم از طریق کمک یا سرمایه‌گذاری دریافت می‌کنند، اعتماد کنند تا خود را سرپا نگه‌دارند.
- تعهد ایالات‌متحده در منطقه خاورمیانه برای پرداختن به یک تعریف گسترده‌تر و انسانی از امنیت، مستلزم تغییر منابع مالی و انسانی ایالات‌متحده از اولویت‌بخشی به پیوندهای نظامی به سمت دیپلماسی و توسعه می‌باشد و این امر به‌طورقطع در شرایط مالی و انسانی هزینه بسیار کمتری خواهد داشت. یکی از مهم‌ترین دلایل این تحول این است که ایالات‌متحده به وعده ایجاد ثبات در منطقه عمل‌نکرده است. چندین دهه انتقال تسلیحات متعارف به شرکای آمریکایی، توانایی عملیاتی آن‌ها را برای مواجهه با تهدیدات تقویت نکرده است. در این راستا باید حجم نقل‌وانتقال تسلیحات کاهش یابد و تمرکز بیشتری بر بهبود ظرفیت نهادی و سرمایه انسانی در سازمان‌های دفاعی عرب صورت بگیرد و بر حاکمیت و شفافیت تأکید شود.
- برای کاهش وابستگی کشورهای عربی به ایالات‌متحده و ارائه نوعی بازدارندگی و پشتیبانی، امریکا باید روی انتقال‌های خود به قابلیت‌های گسسته‌تر مانند سیستم‌های هشداردهنده اولیه، سیستم‌های هوایی و دفاعی دریایی، تمرکز مجدد نماید. درمجموع، این اقدامات به کشورهای خلیج‌فارس اجازه می‌دهد تا توانایی بیشتری برای مقابله با نیازهای دفاعی قانونی داشته باشند و درعین‌حال به این کشور اجازه می‌دهد تا حضور نظامی خود را کاهش دهد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد: «رویکرد جدید و کمتر متمرکز بر امور نظامی توسط ایالات‌متحده در قبال کشورهای عربی در خدمت منافع امنیت ملی آمریکا و ثبات منطقه خواهد بود. ایالات‌متحده موظف نیست به کشورهای عربی کمک کند تا راهی برای رسیدن به اقتصادهای تولیدی پس از نفت بیابند و این مسئله با کاهش گرایش منطقه به درگیری مسلحانه، گروه‌های ستیزه‌جو و موج مهاجرت، به منافع امریکا خدمت خواهد کرد. تأکید بر احیای روابط اقتصادی و دیپلماتیک به‌جای مناسبات نظامی و فروش تسلیحات در خدمت منافع امریکا و مردم منطقه خواهد بود.»
منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .
- برچسب ها: آمریکا, اندیشکده, اندیشکده جریان, جریان, خاورمیانه, دولت‌های عربی, کووید ۱۹, منافع امریکا, نفت
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
