سفر اخیر (8 تیر) یائیر لاپید وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در حالی پیگیری میشود که اسرائیل و امارات هر کدام از ایجاد روابط با یکدیگر اهداف خاصی را دنبال میکنند؛ از دیدگاه ابوظبی نگرانی های امنیتی دلیل محوری تصمیم گیری این کشور در راستای ایجاد صلح با تل آویو بود در حالی که محرک های اصلی رژیم صهیونیستی همکاری اقتصادی و خروج از انزوای سیاسی در خاورمیانه بوده است.
به مجرد امضای توافق ابراهیم، دولت سابق آمریکا اجازه فروش 50 فروند جنگنده اف 35 به امارات را صادر کرد که تحویل آنها میتواند تحولی بنیادین در ساختار ارتش و تجهیزات نظامی این کشور به وجود آورد و نه تنها توانایی های نظامی اش را ارتقا بخشد، بلکه برتری راهبردی به امارات در منطقه اعطا میکند.
توافق امارات با اسرائیل بر روی اهداف بلند مدت ابوظبی برای بدل شدن به یک بازیگر مهم ژئوپلیتیک در عرصه بین الملل تاثیر بسزایی دارد و از طریق این توافق امارات وضعیت امنیتی خود در منطقه را بهبود میبخشد. همسایه جنوبی جمهوری اسلامی ایران که خود را در زمره قطب های اقتصادی مهم جهان قرار داده، در حال حاضر به دنبال تبدیل شدن به یکی از کنشگران اصلی در خاورمیانه است.
اکنون با گذشت تنها 10 ماه از زمان امضای توافق صلح نزدیک به 200 هزار اسرائیلی به کشور امارات سفر کردند و میزان روابط تجاری نیز از مرز 675.22 میلیون دلار عبور کرده است. در ادامه امضای توافقنامه های همکاری، در ماه آوریل شرکت «سرمایه گذاری مبادله» یک یادداشت تفاهم برای خرید سهام یکی از میادین گازی رژیم صهیونیستی به ارزش 1.1 میلیارد دلار را امضا کرد که در صورت اجرا به بزرگترین توافق طرفین تبدیل خواهد شد.
شرکت سرمایه گذاری مبادله امارات
آمار و ارقام «برنامه انرژی و اقتصادی» در انستیتو خاورمیانه نشان میدهد که برنده بزرگ روابط تجاری بین دو طرف، رژیم صهیونیستی بوده زیرا ارزش کل سرمایه گذاری های امارات در سرزمین های اشغالی در بازه زمانی سپتامبر 2020 تا مارس 2021 به 80 میلیون دلار رسیده است؛ در حالی که حجم سرمایه گذاری های رژیم اشغالگر در امارات کمتر از 25 میلیون دلار ارزیابی میشود.
در شرایطی که در زمان جنگ 11 روزه غزه در ماه مه برخی از کسب و کارهای خصوصی از انجام سرمایه گذاری در فلسطین اشغالی بازماندند، اما همچنان سرمایه گذاری های امارات در بخش دولتی مخصوصا در زمینه فناوری، نظامی، آب و غذا ادامه یافت. با این حال در جریان درگیری بین اسرائیل و حماس، امارات نه توانست فشار دیپلماتیک به رژیم صهیونیستی برای توقف حملاتش وارد آورد و نه تمایلی به این کار نشان داد. ابوظبی نسبت به این قضیه دو مسیر تعمیق عادی سازی روابط با اسرائیل و حمایت از حقوق فلسطینی ها برای تشکیل یک کشور مستقل که صرفا نوعی ژست سیاسی به نظر میرسد را در پیش گرفته است. سفر لاپید وزیر خارجه رژیم صهیونیستی به امارات برای افتتاح سفارت این رژیم در ابوظبی هم نشان دهنده این مساله است که با گذشت تنها یک ماه و نیم از درگیری شدید گروه های مقاومت در غزه با اسرائیل که دست کم 254 فلسطینی در پی آن به شهادت رسیدند، عزم امارات و اسرائیل برای تعمیق عادی سازی روابط راسخ است.
پس از آنکه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی به عنوان بلند پایه ترین مقام اسرائیلی در سفر به امارات ناکام ماند، یائیر لاپید در قامت نخستین وزیر کابینه صهیونیستی به امارات سفر کرد. با وجود تلاش های بسیار لاپید برای سرنگونی نتانیاهو، وزیر خارجه جدید ضمن قدردانی از تلاش های نخست وزیر سابق، وی را معمار توافق ابراهیم خواند.
سفر وزیر خارجه جدید رژیم صهیونیستی یک فرصت برای دولت جدید به ریاست نفتالی بنت است تا خودی نشان دهد و مسیر دیپلماتیک با امارات را بهتر از قبل در پیش بگیرد. لاپید در جریان افتتاح سفارت رژیم صهیونیستی در ابوظبی گفت که اسرائیل برای ماندن اینجا است و از تمام کشورهای منطقه خواست تا اسرائیل را به رسمیت بشناسند.
سخنرانی یائیر لاپید وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در مراسم افتتاح سفارت این رژیم در ابوظبی
وی اضافه کرد: «آنچه ما امروز در حال افتتاح آن هستیم فقط یک کنسولگری نیست. یک مرکز همکاری است. یک محل است که نشان دهنده توانایی ما برای هم فکری، توسعه و تغییر دنیا با همکاری همدیگر میباشد.»
لاپید در مورد روند مذاکرات هستهای ایران در وین نیز اظهار داشت که اسرائیل همچنان نگران مذاکرات است. وی افزود: «سه گزینه وجود دارد. بهترین گزینه یک توافق خوب است که مانع ایران از دستیابی به تسلیحات هسته ای میشود. دومین گزینه تحریم و فشار حداکثری و سومین گزینه یک توافق بد است.»
وزیر خارجه دولت بنت در مورد پیوستن عربستان سعودی به روند عادی سازی روابط کشورهای عربی با اسرائیل که میتواند ایران را در تنگنای سیاسی شدیدی قرار دهد، گفت: «این مساله آن طور که به نظر میرسد ساده نیست، زمان زیادی میبرد. مشکلات بسیاری بر سر راه وجود دارد اما هدف اسرائیل صلح در منطقه و صلح با همسایگان خود است.»
لاپید در دیدار با شیخ عبدالله بن زاید آل نهیان همتای اماراتی خود در مورد ایجاد توافق هایی برای دستیابی به صلح و بالا بردن امنیت در منطقه نیز گفتگو کرد. آنها یک توافقنامه برای همکاری اقتصادی و بازرگانی امضا کردند که به گفته اسرائیلی ها دوازدهمین توافق از زمان شکل گیری روابط رسمی دو طرف در سال گذشته به شمار میآید.
تنها چند روز پس از بازگشت لاپید از ابوظبی بود که «مریم المهیری» وزیر امنیت غذایی و آب امارات متحده عربی و «عودد پورر» وزیر کشاورزی اسرائیل در تل آویو توافق نامه همکاری درزمینه امنیت و تولید مواد غذایی، صنایع کشاورزی و به ویژه آبیاری را به امضا رساندند.
مریم المهیری وزیر امنیت غذایی و آب امارات در کنار عودد پورر وزیر کشاورزی رژیم صهیونیستی
اظهارات وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در جریان سفرش به ابوظبی نشان از عزم جدی اسرائیل برای تداوم اختلال در برنامه هستهای ایران دارد. در یک سال گذشته تل آویو چندین بار با خرابکاری در تاسیسات هسته ای ایران، برنامه جمهوری اسلامی در راستای آنچه تلاش تهران برای دستیابی به سلاح هسته ای تلقی می شود، را به عقب رانده است. اکنون افتتاح سفارت اسرائیل در ابوظبی با توجه به اینکه شمار زیادی از ایرانیان متنفذ در امارات ساکن هستند، میتواند فرصت بسیار مطلوبی برای اسرائیل جهت گردآوری اطلاعات علیه ایران مهیا سازد. درحالی که جمهوری اسلامی ایران در زمان تحریم های حداکثری از راه های بسیاری جهت دور زدن آنها در برخی کشورها از جمله امارات استفاده کرده، با حضور گسترده صهیونیست ها در امارات باید منتظر تلاش مجدانه آنها در راستای وارد آوردن ضربه های اطلاعاتی به همسایه شمالی امارات باشیم.
از سوی دیگر تعمیق همکاری ابوظبی و تل آویو در مسیر گسترش عمق راهبردی دو طرف در منطقه خاورمیانه میتواند با هدف تقابل با ایران و ترکیه به عنوان دشمنان منطقه ای آنها باشد. جمهوری اسلامی سال ها تلاش کرد تا با تامین مالی و تسلیحاتی گروه های مقاومت در لبنان، سوریه و غزه به صورت راهبردی اسرائیل را در محاصره خود قرار دهد بدیهی است که سیاست مداران اسرائیلی نیز حضور موثر در محیط پیرامونی ایران را برای مقابله با حضور تهران در محیط امنیتی خود دنبال کنند.
علاوه بر تاثیرات مهم راهبردی توافق ابراهیم، همکاری های اخیر سایبری و فناوری اطلاعات بین امارات و اسرائیل نیز مساله ای انکار نشدنی است. تهران و آنکارا به عنوان رقبای منطقه ای تل آویو و ابوظبی در یک دهه اخیر توازن قدرت در منطقه را به نفع خود تغییر دادند. به طور مثال ایران از سال 2010 به این سو قابلیت های سایبری را افزایش داده و جنگ سایبری را وارد دکترین جنگ نامتقارن خود کرده است. مخصوصا پس از حمله مشترک سایبری آمریکا- اسرائیل با بدافزار استاکس نت به زیرساخت های تهران، جمهوری اسلامی بیشتر از هر زمان دیگری به فکر ارتقاء قابلیت های تهاجمی سایبری خود با استفاده از روش های متنوع از جمله مهندسی معکوس بدافزار استاکس نت، افتاد.
اسرائیل و امارات دو قطب بزرگ فناوری در منطقه خاورمیانه به حساب میآیند و زیرساخت های فناورانه هر کدام در منطقه جایگاه خاص خود را دارد. رژیم صهیونیستی در زمینه بلاک چین و امنیت سایبری دارای توانایی های منحصر به فردی است؛ در حالی که امارات در زمره کشورهای عربی پیش رو در زمینه تحولات عرصه دیجیتال و شهرهای هوشمند است. بنابراین امارات- اسرائیل در زمینه فناوری مکمل یکدیگر هستند و همین امر به طرفین این امکان را میدهد تا از قابلیت های یکدیگر به نحو احسن بهره گیرند. توافق طرفین بر سر پی ریزی نخستین سیستم مستقل ضدپهپادی با هدف مقابله با حملات پهپادی در این راستا ارزیابی می شود.
افتتاح مرکز هوش مصنوعی پلیس دبی با حضور محمد بن راشد ال مکتوم
نظر به فعالیت های گسترده سایبری ایران و استفاده آن در دکترین جنگ نامتقارن، امارات علاوه بر اینکه از فناوری امنیت سایبری برای مصون ماندن از تهدیدهای احتمالی سایبری ایران استفاده میکند، از طرف دیگر به عنوان یک قطب اقتصادی به مثابه بازاری قدرتمند برای فروش فناوری های اسرائیلی به شمار می رود.
درحالی که توافق ابراهیم در آستانه یک سالگی خود قرار دارد، همکاری های گسترده سایبری و فناوری بین امارات و اسرائیل نشان از شکل گیری عمق استراتژیک بین تل آویو و ابوظبی دارد. پس از امضای توافق صلح، اماراتی ها و اسرائیلی ها در حال همکاری به منظور ایجاد یک ائتلاف سایبری و فناوری با هدف مقابله با دشمنان منطقه ای خود هستند.
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.