برای مهار ایران، به اسرائیل یک بمب بزرگ بدهید!
اندیشکده آمریکایی «واشینگتن انستیتو برای سیاست خاور نزدیک» در تحلیلی به قلم «دنیس راس» می‌نویسد: «وقتی سیاست هویج نمی‌تواند ایران را از توسعه زیرساخت‌های اتمی منصرف نماید؛ دولت بایدن باید به دنبال چماق مؤثرتری باشد. دولت بایدن در وهله نخست باید اهداف خود را بازتعریف کند و مشخص نماید که ایالات‌متحده مصمم است که نه‌تنها از دستیابی ایران به سلاح اتمی؛ بلکه از توانایی این کشور برای تولید سریع بمب اتم جلوگیری کند.»
در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم
- دولت بایدن برای مهار حکومت ایران از دستیابی به سلاح اتمی، به مسیر بهتری نیاز دارد؛ زیرا حتی موفقیت در مذاکرات وین، نخواهد توانست مقامات و رهبران رژیم ایران را از تعقیب سلاح اتمی بازدارد و همچنین نواقص و کاستی‌های اساسی توافق هسته‌ای 2015 را آشکار خواهد ساخت. اگرچه احیای توافق هسته‌ای، می‌تواند غنی‌سازی 60 درصدی اورانیوم و تولید فلز اورانیوم را متوقف کند؛ ولی نواقص اصلی توافق یعنی بند غروب آفتاب همچنان به‌جای خود باقی می‌مانند. علاوه بر این، در حوزه زیرساخت‌های هسته‌ای، تعداد یا انواع سانتریفیوژ یا حتی مواد شکاف پذیر هیچ‌گونه محدودیتی وجود ندارد.
- دولت بایدن برای دستیابی به هدف ممانعت از تبدیل ایران به کشور آستانه قدرت اتمی، باید 10 تا 20 سال به تاریخ بندهای غروب آفتاب توافق هسته‌ای 2015 م اضافه نماید و مسیر بهتر این است که برای توانایی تولید ایران به‌خصوص تعداد سانتریفیوژها محدودیت بگذارد.
- اگر دولت جدید ایران از ادامه مذاکرات خودداری کند، دولت بایدن باید موشک‌های عظیم 14 هزار کیلویی سنگرشکن از نوع جی.بی.یو 57 را به اسرائیل تحویل دهد و همچنین برای پرتاب این موشک، بمب‌افکن‌هایی بی.2 را اجاره دهد. درواقع سلاح‌های فوق می‌تواند فردو و سایر تأسیسات اتمی حفاظت‌شده ایران را در هم بشکند. البته دولت بایدن باید با اسرائیل به یک تفاهم محکمی دست یابند که ماشه استفاده از این سلاح چه عواملی خواهد بود.
منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
