شعله‌ور شدن دوباره جنگ قدرت در لیبی

پس از آن‌که مردم لیبی به دنبال تشکیل دولت جدید انتقالی در این کشور برای مدتی از آرامش و ثبات نسبی برخوردار بودند و خوش‌بینی آن‌ها به آینده افزایش یافته بود، پنجشنبه گذشته طرابلس، پایتخت لیبی، بار دیگر شاهد درگیری‌های جدیدی بود و نبرد میان گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به دولت انتقالی در غرب کشور از سر گرفته شد.

در این درگیری‌ که بامداد روز پنجشنبه گذشته در منطقه صلاح‌الدین در جنوب پایتخت آغاز شد، نیروهای امنیتی وابسته به دولت وحدت ملی به رهبری عبدالحمید دبیبه، نخست‌وزیر این کشور، به اردوگاه «التکبالی» مقر «تیپ رزمی ۴۴۴» نیروهای دولتی حمله کردند.

گروه‌های مسلحی که در این نبرد خونین شرکت داشتند، یکی متعلق به رئیس ستاد ارتش دولت وحدت ملی و دیگری به شورای ریاست‌جمهوری لیبی تعلق داشت و این درگیری نشان می‌دهد که رهبران و گروه‌های تشکیل‌دهنده دولت وحدت ملی هم‌سویی و هماهنگی ندارند و حتی نمی‌توانند به یکدیگر اعتماد کنند.

همزمان برخی رسانه‌های نزدیک به سیف‌الاسلام، فرزند معمر قذافی، رهبر پیشین لیبی، گزارش داده‌اند که او نامزد انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد. منابع مستقل هنوز این گزارش‌ها را تایید نکرده‌اند.

از این‌رو، بعید به نظر می‌رسد که چنین دولت آشفته و ناهماهنگی بتواند لیبی را از بحران جنگی‌های داخلی که بیش از ۱۰ سال این کشور را در همه ابعاد آسیب‌پذیر کرده است، نجات دهد.

افزون بر آن، تداوم حضور نیروهای خارجی و مزدوران جنگی که از طرف شماری از کشورها به لیبی منتقل شده‌اند، چالش بزرگ دیگری برای ثبات و امنیت این کشور به شمار می‌رود. شکی نیست که بقای این مزدوران جنگی در قلمرو لیبی همواره این کشور را با خطر درگیری و آشوب رو‌به‌رو می‌کند و این گروه‌های شبه‌نظامی به مثابه بمب‌های ساعتی‌اند که ممکن است هر لحظه لیبی را دچار فاجعه کنند.

البته «واحد حمایت از ثبات لیبی» که حمله به مقر «تیپ رزمی ۴۴۴» را آغاز کرد، از زمان تشکیل آن در روزهای اخیر دولت وفاق ملی به رهبری فایز السراج همواره در معرض شک و سوءظن قرار دارد و متهم به نقش داشتن در اغلب درگیری‌ها و خشونت‌های چند ماه گذشته در طرابلس است.

هرچند درگیری بین «واحد حمایت از ثبات لیبی» و «تیپ رزمی ۴۴۴» پس از چند ساعت متوقف شد، اما نگرانی از بروز دوباره تنش همچنان بر پایتخت‌نشینان سایه افکنده است و احتمال این‌که درگیری‌های کوچک، بار دیگر لیبی را در ورطه جنگ داخلی فراگیر قرار دهد، بیشتر از پیش رو به افزایش است.

تردیدی نیست تا زمانی که نیروهای خارجی و مزدوران جنگی که از کشورهای مختلف به لیبی منتقل شده‌اند، خاک این کشور را ترک نکنند، تامین ثبات و امنیت در لیبی ممکن نیست و زمینه ایجاد دولتی که مورد پذیرش همه مولفه‌های لیبی باشد هرگز نمی‌تواند در سایه حضور گروه‌های شبه‌نظامی فراهم شود.