تحولات افغانستان و آینده قدرت آمریکا

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
افغانستان هیچ‌یک از مشخصات قابل پیش‌بینی برای برقراری موفقیت‌آمیز دموکراسی از طریق مداخله نظامی آمریکا را نداشته؛ بلکه از تمام ویژگی‌های پیش‌بینی‌شده برای شکست این اقدام برخوردار بوده است

نشریه آمریکایی فارن افرز در تحلیلی به قلم «جسیکا متیز»، رئیس سابق بنیاد کارنگی برای صلح بین‌الملل به سه درس مهم که از جنگ افغانستان می‌توان آموخت، اشاره می‌کند:

الف) ایالات‌متحده به دلیل چشم‌پوشی نسبت به تاریخ، فرهنگ و ارزش‌های کشورهای هدف، در مداخلات نظامی عملکرد ناکارامدی داشته است و این مسئله تنها به دلیل بی‌خبری و جهل نیست؛ بلکه به این دلیل است که هنگام سیاست‌گذاری‌های رده‌بالا، افراد دارای دانش مرتبط در اتاق حضور ندارند. معمولاً در سیاست‌گذاری‌ها، تاریخ و فرهنگ به‌عنوان پیش‌زمینه در نظر گرفته می‌شوند؛ نه به‌عنوان عواملی که موفقیت یا شکست را تعیین می‌کند.

ب) تحولات افغانستان محصول فقدان اطلاعات نبود. رایج‌ترین دلیل شکست، ناکامی رهبران نظامی و غیرنظامی در گوش دادن به چیزی بوده که نمی‌خواستند، بشنوند.

ج) سیاست‌گذاران آمریکایی برای رسیدن به این‌که یک مأموریت غیرقابل انجام است، نمی‌توانند به ارتش و توان نظامی تکیه کنند. ارتش نمی‌تواند تعیین‌کننده راستی­آزمایی یک مأموریت باشد.

ایالات‌متحده برای بهبود جایگاه و موقعیت جهانی به‌عنوان هژمون، چندین باور نادرست را باید کنار بگذارد

  • یکی از عقاید نادرست این است که نادیده گرفتن کشورهای دیگر، رویگردانی از شناسایی کشورها یا گفتگو با نمایندگان آن‌ها، شکل مفیدی از رهبری است. شواهد روشن کوبا، ایران و… نشانگر این است که این اقدام بیش از همه به ایالات‌متحده آسیب وارد می‌کند و اعتماد موردنیاز را برای از بین بردن اختلافات کاهش می‌دهد و ضرورت پادرمیانی واسطه‌ها در دشوارترین و شکننده‌ترین مذاکرات را ایجاد می‌کند.
  • وابستگی بیش‌ازحد به تحریم‌ها کارساز نیست و باید به‌شدت آن را کاهش داد. ایالات‌متحده باید بپذیرد که سیاست‌ها، هزینه‌ها و لفاظی‌های خودش بیش از همه باعث تقویت این باور شده که تعهدات نظامی تنها راه مؤثر تعامل خارجی آمریکا هستند.
  • این باور که همواره دموکراسی‌ها در معرض حملات گسترده اقتدارگرایان قرار دارد؛ باید موردبازنگری قرار بگیرد. شکاف دموکراسی‌ها و اقتدارگرایان، امکان رویارویی موفق آمیز با مشکلات جهانی ازجمله عدم اشاعه تسلیحات اتمی، تغییرات اقلیمی، سلامت جهانی و جرائم سایبری را کاهش می‌دهد؛ کشورهای اقتدارگرای زیادی وجود دارد که همکاری با آن‌ها اجتناب‌ناپذیر است.

 

https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-09-17/american-power-after-afghanistan

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟