مذاکرات هسته‌ای وین و ضرورت عملیاتی‌سازی پلن ب
در این راستا، واشینگتن اگزامینر در تحلیلی به قلم «نائومی لیم» به تبیین و بررسی مذاکرات هسته‌ای وین و ضرورت اجرای «پلن ب» توسط ایالات‌متحده و شرکایش پرداخته است که در بخش ذیل به نکات و گزاره‌های اصلی آن اشاره خواهیم کرد.
ایالات‌متحده از هرگونه فشاری که توسط ایران تحریک‌آمیز قلمداد می‌شود، عقب‌نشینی می‌نماید. سیاست مصالحه‌جویانه دولت بایدن، فشار اقتصادی علیه ایران را کاهش داده است. کارزار حداکثر احترام دولت بایدن با کمپین گسترش برنامه هسته‌ای و فعالیت‌های تروریستی در سطح منطقه پاسخ داده‌شده است. با ازسرگیری مذاکرات، ایران از طریق گسترش اورانیوم غنی‌شده و تعداد سانترفیوژها توانسته اهرم قدرت و فشار خود را در مذاکرات به‌صورت قابل‌توجهی افزایش دهد. اگرچه مقامات آمریکا از وجود «پلن ب» (در صورت شکست دیپلماسی) سخن می‌گویند، ولی مشکل اصلی این است که دولت بایدن نه‌تنها مهلتی برای مذاکره تعیین نکرده بلکه «پلن ب» را به‌صورت کامل شرح نداده است.
یکی از راهبردهای کلان ایران همواره ایجاد تفرقه بین قدرت‌های غربی با ایجاد ابهام و تردید در مورد نیات واقعی ایران است. آنچه ایران خواهان آن نیست، این مسئله است که آمریکا و سایر اعضای توافق هسته‌ای به این نتیجه برسند که ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای است یا این‌که ایران تمایلی به سازش ندارد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد:
««پلن ب» نه‌تنها باید تحریم‌های ایالات‌متحده، باید شامل تحریم‌های چندجانبه در سازمان ملل باشد. (مشابه آنچه در دولت بوش و اوباما وجود داشت). البته در کنار تحریم‌های اقتصادی، مسئله فشار نظامی بسیار مهم است. ایران باید باور کند که ما به هر طریقی مانع دستیابی آن‌ها به قابلیت هسته‌ای خواهیم شد. ایالات‌متحده باید برای بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت با شرکای اروپایی همکاری کند.»
- برچسب ها: آمریکا, افغانستان, اندیشکده, اندیشکده جریان, اورانیوم غنی‌شده, ایران, برجام, تحریم, توافق هسته‌ای ایران, جریان, دولت بایدن, سازمان ملل, سلاح هسته‌ای, فشار اقتصادی
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
