اقدام ایالات متحده آمریکا در کشتن ابوابراهیم قرشی، رهبر گروه داعش غافلگیرکننده نبود. همچنین این اقدام در جهت حذف قرشی را نمی‌توان از درگیری‌های سیاسی و نظامی در سوریه و خاورمیانه و نیز شرق اروپا جدا کرد.
در روز کشتن قرشی می‌توان دو مسئله را ملاحظه کرد: نخست اینکه روسیه سریعا اقدام ایالات متحده را در جنگ با تروریسم تایید کرد. دوم جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده بر «همکاری با شرکایمان (نیروهای عراقی، نیروهای دمکرات سوریه و پیشمرگه عراق) برای تضمین حمایت از کشورهایمان» تاکید کرد.
در حقیقت این دو مسئله به یک واقعیت مرتبط هستند: روس‌ها باور دارند آمریکایی‌ها علی رغم درخواست‌های ایران و سوریه به زودی از سوریه عقب نشینی نخواهند کرد. همچنین باور دارند تعامل نظامی آمریکا با «قسد» و «پیشمرگه» تا اطلاع ثانوی ادامه دارد. در نتیجه هر گونه صحبت دیگری به منظور وادار آمریکایی ها به خروج از سوریه مفید نخواهد بود.
به این ترتیب روس‌ها کاملا با حضور آمریکایی‌ها در شرق فرات و منطقه التنف سوریه واقع گرایانه برخورد می‌کنند. همین منطق را نیز ترکیه اتخاذ کرده است. این واقع‌گرایی ناشی از این است که این آمریکایی‌ها بوده‌اند که همیشه سران گروه‌های مسلح مانند بن لادن، ابوبکر بغدادی، قرشی و غیره را حذف کرده‌اند.
نمی‌توان از خروج مستقیم آمریکا پس از ترور یکی از رهبران تندرو سخن گفت. واشنگتن تنها بعد از گذشت ده سال از کشتن بن لادن از کابل خارج شد. در نتیجه تفکر درباره خروج آمریکا از سوریه مسئله‌ای غیرقابل اجراست زیرا کشتن رهبری تندرو به معنای عقب نشینی نظامی یا زمینه سازی برای تشکیل محیطی متحد با آمریکایی‌ها نیست.
آمریکایی‌ها در سوریه عقب نشینی نمی‌کنند بلکه با کشتن قرشی دوباره بر نقش مهم خود در جنگ علیه تروریسم تاکید کردند و این مسئله‌ای است که هیچ کدام از نیروهای جنگجو در سوریه یعنی روس‌ها، ایرانی‌ها، و ترک‌ها و متحدانشان انجام ندادند. این یعنی خروج آمریکا از سوریه شکافی را ایجاد می‌کند که هیچ طرفی سریع تر از یک گروه تندرو آن را پر نخواهد کرد.
به نظر می‌رسد خروج آمریکا از سوریه و خاورمیانه نسبتا بعید است. پراکندگی نظامی آمریکایی‌ها و نفوذ سیاسی آنها به ویژه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و برپایی پایگاه‌های نظامی بزرگ دیگر در درجه دوم اهمیت قرار نمی‌گیرد.
در اطمه، یعنی جایی که قرشی کشته شد، آمریکایی‌ها دوباره تاکید کردند که جنگ تضمین شده‌ای علیه تروریسم بدون حضور آنها وجود ندارد و راه حلی سیاسی برای سوریه و عراق بدون شریک کردن متحدان آنها در قدرت وجود ندارد. تمامی بازیگران در سوریه و اول از همه روس‌ها این سخنان را شنیدند.
