رشد راست افراطی در پرتغال و پایان مصونیت این کشور از پوپولیسم

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

مارسلو ربلو دی سوسا رئیس جمهور پرتغال ، در انتخابات 24 ژانویه با کسب 61 درصد آرا ، مجدداً پیروز شد.  با این حال راست افراطی به رهبری «ونتور»ا هم توانست به جایگاه سوم دست پیدا کند. نتیجه 12 درصدی این حزب در رقابت برای ریاست این پرسش را مطرح می کند که آیا راست افراطی در پرتغال در حال رشد است ؟ آن هم کشوری که تاکنون در برابر رشد پوپولیسم راست افراطی مصونیت داشت.

پرتغال تا سال 2019 نشانه ای از پوپولیسم راست گرای افراطی را که همسایگانش طی سال­های اخیر با آن دست و پنجه نرم کرده اند از جمله گرایشات ضد مهاجرین را، تجربه نکرده بود. بنابراین موفقیت نسبی «ونتورا» خبر از یک تغییر روند می­دهد.

«ونتورا» ، مفسر سابق ورزشی ، برای اولین بار در سال 2017 به عنوان کاندیدای حزب راست میانه (PSD) در جریان انتخابات منطقه ای در «لورس» ، در حومه پایتخت پرتغال ، «لیسبون» ، ظاهر شد. اگرچه وی در این انتخابات باخت ، اما «ونتورا» به عنوان سیاستمداری صریح و مشهور به تمایل برافروختن بحث­های سیاسی مانند مهاجرت و وضعیت کولی ها  بر سر زبان ها افتاد.

در سال 2019 ، «ونتورا» حزب خود را تشکیل داد که بر بستر آرمان های پوپولیستی بنا شده بود در آن سال، ونتورا یک کرسی در پارلمان را بدست آورد. این اولین باری بود که نامزدی از یک حزب راست افراطی در صحنه ملی قدرت می یافت و این پایان دوره مصون بودن پرتغال از حضور راست افراطی بود.  این پیروزی قدرت کافی را برای ونتورا به دست آورد تا بتواند پوشش و توجه رسانه ها را بدست آورد. ونتورا مانند دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده ، «بولسونارو» ، رئیس جمهور برزیل و دیگر همفکران ، از توجه رسانه ها استفاده کرد تا دیدگاه تفرقه انگیز خود را گسترش دهد و با افزایش مخاطبان در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری موج ایجاد کند.

ونتورا بسیاری از رهبران راست افراطی اروپا را الگوی خود قرار داده است و حتی تا آنجا پیش رفت که «مارین لوپن» فرانسوی در مبارزات انتخاباتی از او حمایت می­کند.

                                                  ونتورا رهبر راست افراطی پرتغال در کنار مارین لوپن

از نظر ایدئولوژی ، حزب راست افراطی پرتغال مظهر برخی از نشانه های گروه های راست افراطی قرن بیست و یکم است: بومی گرایی ، اقتدارگرایی و پوپولیسم. ونتورا با هدف قرار دادن مهاجران و کولی ها، و رویکرد ضد ساختار، تلاش سیاسی خود را آغاز نمود. وی حتی در توئیتی نوشت که یک نماینده مجلس سیاه پوست این کشور باید به کشور مبداء خود برگردد.

پیش از انتخابات پارلمانی بعدی پرتغال که قرار است در اواخر سال 2023 برگزار شود ، اتفاقات زیادی می تواند رخ دهد. در صحنه سیاسی این کشور، احزاب راست میانه پرتغال دو گزینه دارند: همکاری با راست افراطی برای تشکیل اتحاد علیه چپ یا تلاش برای جلوگیری از رشد بیشتر راست افراطی از طریق عدم همکاری با آن ها.

حزب راست افراطی «لیگ شمال» در ایتالیا و «ووکس» در اسپانیا ، هر دو احزاب راست افراطی با تاریخچه سیاسی کوتاه، از طریق اتحاد با راست میانه  قدرتمند تر شده و گسترش پیدا کردند. از سوی دیگر، حزب AFD آلمان هم  در سال های اخیر با وجود اینکه احزاب مهم محافظه کار از همکاری و ائتلاف با آن اجتناب کرده اند، باز هم رشد پیدا کرد. اکنون هم با توجه به وضعیت نابسامان چپ پرتغال، بعید به نظر می رسد که ونتورا از صحنه سیاسی این کشور حذف شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *