گنجاندن حقوق بشر در مذاکرات با ایران

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
در دوره بایدن، وزن حقوق بشر در سیاست خارجی برای برخورد با رقبایی مانند چین و روسیه افزایش یافته، باید این موضوع به طور جدی به مذاکرات با ایران نیز گسترش یابد.

برمن در این مقاله از سیاست اعلامی جو بایدن درباره ایران انتقاد کرده و معتقد است که تمرکز تیم سیاست خارجی وی بر بازگشت به برجام و احیاء و ارتقاء آن، سیاست‌های منطقه‌ای و برنامه موشکی ایران باعث شده تا یکی از مهمترین موضوعات درباره ایران یعنی حقوق بشر به محاق رود. برمن بیان می­کند هم اکنون که در دوره بایدن، وزن حقوق بشر در سیاست خارجی برای برخورد با رقبایی مانند چین و روسیه افزایش یافته، باید این موضوع به طور جدی به مذاکرات با ایران نیز گسترش یابد. وی برای اثبات ادعای خود مبنی بر نقض گسترده حقوق بشر در ایران به گزارش ­های ذیل استناد می ­کند:

  • گزارش دفتر دموکراسی، حقوق بشر و کار در وزارت خارجه که گزارش­ های سالانه حقوق بشر در همه کشورها را منتشر می­کند. وی درباره این گزارش به آخرین نسخه آن در سال ۲۰۱۹ درباره ایران اشاره می­کند که اشاره شده بود در آشوب های دی­ ماه 2019 حدود ۱۵۰۰ نفر کشته و ۸۶۰۰ نفر بازداشت شدند.
    • گزارش دفتر آزادی بین  ­المللی که اشاره کرده جمهوری اسلامی امتیازات شهروندی را صرفاَ برای مسلمانان تعریف کرده، به آیین­  های یهودیت، مسیحیت و آیین زرتشت نیز با اعمال محدودیت ­های شدید اجازه حضور داده شده و در عمل ایران را فاقد آزادی دینی واقعی دانسته است. وی به آن بخش از مفاد این گزارش نیز استناد کرده که اقلیت سنی و بهایی در ایران با تبعیض روبرو هستند و امکان تغییر دین نیز وجود ندارد. در این گزارش همچنین به اجبار پوشش درباره زنان نیز اشاره شده و بیان شده که عدم رعایت پوشش لباس اسلامی با دستگیری، شلاق، جریمه و اخراج از کار همراه است.
    • گزارش سالانه وزارت امور خارجه آمریکا در زمینه قاچاق انسان که شامل قاچاق نیروی کار، قاچاق زنان برای روسپیگری و استفاده از انسان­ها به مقاصد نظامی و استفاده از کودک سربازان می‌شود، ایران را دارای سابقه‌ای شرم‌آور دانسته و مقامات دولت ایران را در ارتکاب آن دخیل دانسته است.

    برمن در انتهای این گزارش به دولت بایدن پیشنهاد می­کند تا موارد ذیل را در دستور کار و اولویت درخواست­ه ای خود از ایران قرار دهد:

    • ممنوعیت شکنجه و گشودن زندان­ ها برای بازرسان بین ­المللی؛
    • اعطای آزادی مذهبی و پایان دادن به تبعیض علیه ادیان اقلیت؛
    • توقف قوانین اجباری لباس برای زنان؛
    • پایان دادن به اجبار به خدمت سربازی به ویژه برای کودکان؛
    • پیگرد قانونی مقامات دولتی که در قاچاق جنسی و کار اجباری مشغول بودند؛
    • پایان دادن به سانسور مطبوعات و اینترنت؛
    • آزادی کلیه زندانیان سیاسی، زندانیانی که به دلیل نقض قانون جنسیتی لباس محکوم شده­ اند و همچنین هرکسی که بدون تشریفات قانونی محکوم شود.

 

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟