جو بایدن باید مذاکرات سختی را با ایران رهبری کند.

اکونومیست در این مقاله با اشاره به استراتژی ترامپ برای به جا گذاشتن زمین سوخته برای بایدن در زمینه تعامل هسته ­ای با ایران به این موضوع می ­پردازد که علی رغم اینکه بایدن علاقه‌مند است که پس از حضور در کاخ سفید به برجام بازگردد اما وی باید توجه داشته باشد که اوضاع در خلیج ‌فارس، ایران و آمریکا با سال 2015 فرق کرده است.

• در خلیج ‌فارس کشورهای منطقه پس از موشک‌پرانی‌های طرف ایرانی و تردید این کشورها در مورد بازدارندگی آمریکا، به سوی توسعه روابط رسمی با رژیم صهیونیستی حرکت کرده ­اند. به نظر می­رسد به هر میزان ایران فعالیت­  های هسته ­ای خود را افزایش دهد، این محور ضد ایرانی جسورتر می­شود.
• در ایران نیز اوضاع متفاوت است. پنج سال پیش باراک اوباما با یک دولت عمل‌گرا وارد مذاکره شد؛ اما عمل‌گرایان با شکست توافق هسته­ ای، در ایجاد منافع اقتصادی بی ­اعتبار شده­اند. تندروها در انتخابات پارلمانی امسال پیروز شده ­اند و ممکن است در انتخابات ریاست جمهوری نیز پیروز شوند. برجسته شدن درگیری­ های دو جناح به حدی است که پس از کشته شدن [شهادت] آقای فخری زاده، پارلمان ایران برنامه­ هایی برای دور شدن از توافق هسته‌ای و اخراج بازرسان بین ­المللی تصویب کرد. روحانی با این مصوبات مخالفت کرده است.
• وضعیت در آمریکا نیز تغییر کرده است. دولت جدید آمریکا گسترده­ ترین رژیم تحریم ­ها علیه ایران را از دولت ترامپ به ارث می­برد. این تحریم ­ها باعث شده تا رشد اقتصاد ایران از 5.4% به منفی 6.5% برسد، ارزش ریال در ایران سقوط کرده و نرخ تورم سالانه 30 درصد می­باشد. اعتراضات مردمی به این وضعیت به شدت توسط نیروهای امنیتی کنترل شده است.

اکونومیست در این وضعیت به بایدن پیشنهاد می ­دهد بیشترین استفاده را از اهرم تحریم­ ها داشته باشد تا هم امکان تمدید توافقنامه اصلی را داشته باشد و هم بتواند موضوعاتی مانند برنامه موشکی و رفتارهای منطقه ­ای ایران را در آن بگنجاند.

 در کنار آن وی می­تواند به تدریج از درد اقتصادی ایران بکاهد و دسترسی به دلار و همکاری هسته ­ای غیرنظامی را برای ایران ممکن کند.

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است