در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم
- با توجه به نقطه نظرات رهبر ایران، آیت‌الله علی خامنه‌ای و گروه‌های نفوذ در نظام‌های سیاسی ایران و امریکا، امید امریکا برای رسیدن به توافق «طولانی‌تر و قوی‌تر» با ایران از بین خواهد رفت. با وجود اهمیت تصمیمات رهبر ایران، به معنای آن نیست که رئیس‌جمهور و کابینه نقش محدودی دارند. البته از سوی دیگر قدرت‌یابی اصول‌گرایان در ایران می‌تواند روابط بهتر با ایالات‌متحده را تسهیل ببخشد؛ زیرا دیگر اصلاح‌طلبی وجود ندارد که بگوییم از طریق برقراری روابط با آمریکا به دنبال کسب اعتبار است.
- موضع اصلی رهبر معظم ایران همیشه خصومت و دشمنی با آمریکا بوده است؛ اما آیت‌الله خامنه‌ای اظهار داشته است که برجام ممکن است نقطه شروع باشد یا به تعبیر دیگر محمدجواد ظریف گفت که برجام می‌تواند کف روابط با آمریکا باشد؛ اما با حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید، هرگونه پتانسیل برای بهبود روابط با ایران از بین رفت. وی در سال 2018 م باوجود پای بندی ایران به تعهدات، توافق هسته‌ای را ترک کرد. درنهایت دولت ترامپ، کارزار فشار حداکثری را علیه ایران اعمال نمود که نه‌تنها نتوانست ایران را به سر میز مذاکره بازگرداند، بلکه این کشور را به تقویت فعالیت‌های هسته‌ای و حمایت از شبه‌نظامیان ضد غربی در خاورمیانه ترغیب کرد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد: با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری؛ آیت‌الله خامنه‌ای آن‌چنان مصمم بود تا از جانشینی افراد نزدیک به حسن روحانی جلوگیری کنند که می‌توان به رد صلاحیت گسترده اصلاح‌طلبان و میانه رویان به‌خصوص علی لاریجانی و اسحاق جهانگیری توسط شورای نگهبان اشاره کرد. بایدن که چین را بزرگ‌ترین تهدید برای رهبری بین‌المللی ایالات‌متحده می‌داند، ضمن کاهش تنش با تهران، به دنبال آن است که حضور نظامی ایالات‌متحده را در منطقه کاهش دهد.
منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .
- برچسب ها: آمریکا, ابراهیم رئیسی, اندیشکده, اندیشکده جریان, ایران, برجام, جریان, جو بایدن, حسن روحانی, دونالد ترامپ, رهبر ایران, عصر پساروحانی
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
