نشریه آمریکایی فارن افرز در تحلیلی به قلم «لیسا کورتیس»، مدیر برنامه امنیت هند و اقیانوس آرام در مرکز امنیت جدید آمریکا مینویسد: «اگر دولت بایدن به دنبال این است که عقبنشینی نظامی آن از افغانستان بهعنوان یک تصمیم عقلانی در حوزه سیاست خارجی ثبت شود، باید با این شکست دیپلماتیک روبرو شود و رویکردی واقعبینانه را در برابر طالبان به کار بگیرد. این کار تنها مسیر ممانعت از پیدایش مجدد کانون جهانی تروریستهاست.»
ایالاتمتحده در فرایند مذاکرات با طالبان، مرتکب چندین اشتباه اساسی شد که زمینه خروج نیروهای آمریکا را فراهم کرد:
الف) نخستین اشتباه، کنار گذاشتن دولت قانونی افغانستان از مذاکرات بود که این امر مشروعیت زودهنگامی را به طالبان اعطا کرد.
ب) ایالاتمتحده نتوانست مطابق سطح خشونت طالبان، شرایط و وضعیت گفتگوی صلح را پیش ببرد. فقدان تمایل ایالاتمتحده در به تعویق انداختن مذاکرات حتی در زمان افزایش سطح خشونتها، نشانگر اشتیاق فراوان این کشور در تحصیل توافق بود. در نتیجه تنها شرطی که ایالاتمتحده توانست برای طالبان بگذارد، کاهش خشونتها برای شش روز قبل از امضای توافق بود.
ج) اشتباه سوم این بود که ایالاتمتحده خوشبینانه تصور کرد که طالبان واقعاً تمایل دارد به جای مبارزه برای بازگشت به قدرت، در راستای تحصیل راهحل سیاسی گفتگو کند. بر این اساس؛ ایالاتمتحده دولت افغانستان را مجبور کرد تا ۵ هزار زندانی طالبان را آزاد کند؛ بدون اینکه در ازای این کار، از طالبان امتیازی دریافت کند.
در فرایند رویارویی با این ناکامیها؛ سیاست گداران ایالاتمتحده باید راهبرد دیپلماتیک خود را تغییر دهند:
«ایالاتمتحده به دنبال تدوین راهبرد ضدتروریسم نوینی است که به حضور فعال نیروها متکی نیست. باید در حوزه همکاری با کشورهای آسیای مرکزی هممرز با افغانستان، مانند ازبکستان و تاجیکستان، نیز سرمایهگذاری کند. بدون پایگاههایی در داخل افغانستان، ایالاتمتحده باید در زمینه فناوری برتر پهپادها و شروع عملیات این پهپادها از پایگاههایی در خاورمیانه سرمایهگذاری کند.»
https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-09-20/how-america-should-deal-taliban#author-info
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.