دولت بایدن از نزدیک، روابط رو به گسترش ایران و چین را رصد میکند و باید برای کاهش تهدیدات همسویی ژئوپلیتیک بین دو کشور، با شرکای منطقهای و بینالمللی همکاری نماید.
در بخش ذیل به مهمترین نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
- گسترش روابط ایران با چین، از یک سو میتواند به توانایی تهران در مقابله با تحریمهای اقتصادی آمریکا کمک کند و از سوی دیگر با کاهش انزوای بینالمللی ایران، مسیر این کشور را برای دستیابی به هژمونی منطقهای هموار سازد.
- دولت بایدن از نزدیک، روابط رو به گسترش ایران و چین را رصد میکند و باید برای کاهش تهدیدات همسویی ژئوپلیتیک بین دو کشور، با شرکای منطقهای و بینالمللی همکاری نماید. برای اینکه جلوی اتحاد چین و ایران را بگیریم، تقویت روابط همکاری جویانه با شرکا اجتنابناپذیر است.
- دولت بایدن با کنار گذاشتن کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ، اثربخشی و کارآمدی تحریمهای اقتصادی آمریکا را کاهش داده است. این امر ضمن اینکه چشمانداز رضایتبخش مذاکرات هستهای را کاهش میدهد، زمینه افزایش صادرات غیرنفتی ایران به چین را فراهم و موانع همکاری بین دو طرف را از بین میبرد.
- دولت بایدن با بازگرداندن کارزار فشار حداکثری از یکسو میتواند چشمانداز یک توافق هستهای رضایتبخش با ایران را تقویت کند و از سوی دیگر با بالا بردن ریسک تجارت چین با ایران، از مزایای آن بکاهد. تشدید تحریمهای اقتصادی میتواند توانایی ایران را در حوزه نظامی و تأمین مالی شبکه شبهنظامیان نیابتیاش تضعیف کند. دولت بایدن باید چین را تحتفشار قرار دهد تا حمایت و پشتیبانی خود را از نظام ایران به حداقل برساند. دولت بایدن باید علیه شبکههای کشتیرانی و شرکتهای چینی که تجارت نفت را تسهیل میکنند، تحریمهای جدیدی اعمال کند. آینده اقتصادی چین به روابط اقتصادی باثبات با آمریکا وابسته است.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
دولت بایدن با بازگشت کارزار فشار حداکثری علیه ایران میتواند شانس و احتمال نتیجه رضایتبخش مذاکرات هستهای با ایران را افزایش و انگیزههای اقتصادی پکن را در ایجاد روابط نزدیکتر با ایران کاهش دهد.
https://www.heritage.org/middle-east/commentary/how-counter-irans-growing-ties-china