سیاست آمریکا درباره ترکیه در سال 2022 میلادی نیز بر پایه دو اصل ادامه خواهد یافت و چگونه در صحنه عمل اجرا و انعکاس خواهد یافت؟
دو لنگر آمریکا برای نگه داشتن ترکیه در محور غرب: ناتو و اتحادیه اروپا است. نامزدی عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا ، ابزار اصلی حزب عدالت و توسعه برای تغییر ساختار و ماهیت دولت ترکیه بوده است و حکومت حزب عدالت و توسعه از روند عضویت در اتحادیه اروپا استقبال می کند. اما بعد از انجام تغییرات در ساختار دولت ترکیه ، ارزش ابزاری خود را نیز از دست داد. از نظر اتحادیه اروپا ، نامزدی عضویت و یا به صورت عملی” پشت درب نگه داشتن ترکیه” نیز ارزش خود را از دست داده است. اتحادیه اروپا ترکیه را کشور حائل میان اروپا و کشورهای شرقی می داند. ترکیه به مثابه مرکزی برای ممانعت از ورود پناهندگان و مهاجران شرقی به اروپاست و از نظر بروکسل تنها از چنین ارزش و موقعیت مهمی برخوردار است. از نظر آمریکا از بین رفتن ارزش بهره برداری اتحادیه اروپا به عنوان یک ابزار، ناتو به ابزار بسیار مهمی تبدیل شده است. آمریکا ناتو را نه تنها در برابر آنکارا بلکه در برابر پاریس معترض به سیاست های آمریکا نیز بکار می گیرد.
سه هدف و سه نارضایتی آمریکا دربرابر ترکیه
آمریکا براساس دو پایه اصلی سه هدف را درباره ترکیه دنبال می کند. سه هدف آمریکا نه سازنده بلکه مخرب است. سه هدف آمریکا: منع گسترش همکاری ترکیه و روسیه، منع نهادینه شدن همکاری سه جانبه ترکیه و روسیه و ایران در چارچوب توافقنامه همکاری آستانه درباره سوریه، منع عادی سازی روابط ترکیه با دولت سوریه و بشار اسد است. سه هدف مخرب آمریکا در راستای “نگه داشتن ترکیه در صف آمریکا درمسائل حساس ” است.
از نظر آمریکا گسترش همکاری ترکیه و روسیه، مانع اجرای راهبرد مخرب و نفوذ آمریکا در بحران اوکراین و دریای سیاه، نهادینه شدن همکاری سه جانبه ترکیه و روسیه و ایران در چارچوب آستانه نیز مانع اجرای راهبرد مخرب و نفوذ آمریکا در منطقه خلیج فارس، قفقاز و آسیای میانه؛ عادی سازی روابط ترکیه و سوریه نیز مانع ایجاد دولت حزب اتحاد دموکراتیک PYD وابسته به آمریکا در شمال سوریه خواهد شد.
عملیات خرابکارانه آمریکا در حوزه های مختلف
آمریکا از طریق تضعیف همکاری ترکیه و روسیه در منطقه ادلب تلاش می کند که مانع عادی سازی روابط ترکیه با دولت سوریه به ریاست بشار اسد شود. آمریکا تحولات و بحران لیبی را نیز به عنوان عامل تضعیف روابط ترکیه و روسیه تلقی می کند.
آمریکا گسترش نفوذ و فعالیت های ناتو در دریای سیاه و تعهدات ترکیه دربرابر ناتو و روابط ترکیه با اوکراین را نیز به عنوان عامل تضعیف روابط ترکیه و روسیه مورد بهره برداری قرار می دهد. آمریکا نفوذ و حضور اسرائیل در (جمهوری) آذربایجان و حضور نظامی ترکیه در سوریه را به عنوان ابزاری برای برهم زدن روابط ترکیه و ایران بکار می گیرد.
قضیه ای که متناقض دیده می شود: حضور نیروهای نظامی ترکیه در شمال سوریه از یک سو مانع تشکیل کریدور انرژی (و کُردی) وابسته و تحت کنترل آمریکا است و از سوی دیگر عامل خصومت با حکومت دمشق است. ادامه حضور نیروی نظامی ترکیه در شمال سوریه در عین حال عامل مخرب و تنش میان روابط و همکاری ترکیه و ایران نیز محسوب می شود. البته آمریکا حضور نیروهای نظامی ترکیه در سوریه را عامل ایجاد موازنه قوا دربرابر نیروهای نظامی روسیه و شبه نظامیان وابسته به ایران مستقر در سوریه می داند. یکی از دلایل حمایت آمریکا از حضور نظامی ترکیه در ادلب نیز همین است. ادامه حضور نظامی ترکیه (وگروه های تروریستی) در ادلب، به معنی حفظ شرایط حضور نظامی آمریکا در شرق رود فرات است.
ترکیه برای خنثی کردن اهداف مخرب آمریکا چکاری می تواند انجام دهد؟
اول-ترکیه روابط عادی با سوریه(بشار اسد) برقرار کند و راه را برای برقراری حاکمیت ارتش سوریه بر منطقه ادلب بگشاید و به پیمان همکاری دوجانبه مبارزه با تروریسم (قرارداد آدانا)باز گردد.
دوم- ترکیه سیاست خود را دربرابر اوکراین و دریای سیاه تغییر دهد. آمریکا به صورت برنامه ریزی شده و یا غیر برنامه ریزی شده ناتو را برای برگزاری رزمایش نظامی در دریای سیاه وادار و روسیه را تحریک می کند. ترکیه باید مداوم تاکید کند که دریای سیاه متعلق به کشورهای ساحلی است و باید به مخالفت با عضویت اوکراین و گرجستان در ناتو برخیزد.(ترکیه از عضویت هر دو کشور در ناتو حمایت می کند.)
سوم- ترکیه برای نهادینه شدن ساختار توافق نامه همکاری آستانه متشکل از ترکیه و روسیه و ایران حمایت کند.