خرد متعارف میگوید که درگیری در اوکراین باعث میشود تا ایالاتمتحده حضور نظامی خود در امتداد مرزهای ناتو در شرق اروپا را تقویت کند و همزمان از حضور خود در خاورمیانه بکاهد.
در بخش ذیل به نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
- خرد متعارف میگوید که درگیری در اوکراین باعث میشود تا ایالاتمتحده حضور نظامی خود در امتداد مرزهای ناتو در شرق اروپا را تقویت کند و همزمان از حضور خود در خاورمیانه بکاهد. تقویت حمایت از ناتو هرچند ضروری است اما کاهش حضور در خاورمیانه در شرایطی که پوتین این منطقه را به عنوان محلی برای اقدامات بعدی انتخاب کرده، اشتباه است. در سال گذشته، روسیه بمبافکنهای راهبردی را به غرب سوریه منتقل کرده است، به اسرائیل در ارتباط با حمله به سوریه هشدار داده و شروع به گشت زنی هوایی مشترک با سوریه کرده است. همه اینها نشانههای هشداردهندهای برای واشنگتن میباشد.
- هزار سرباز روسی صرفاً برای تأمین امنیت بشار اسد در این کشور حضور ندارند. این حضور نظامی به روسیه امکان تحرک در این منطقه ژئوپلیتیک را میدهد. از این منطقه روسیه نه تنها میتواند به کریمه و اوکراین دسترسی داشته باشد؛ بلکه میتواند جنوب اروپا یعنی جناح جنوبی ناتو را تهدید کند. با وجود بمبافکنها در پایگاه حمیمیم روسیه میتواند به هر هدفی در دریای مدیترانه حمله کند.
- موقعیت قوی مسکو در منطقه حکایت از روابط نزدیک نظامی با بازیگران کلیدی دارد. در سوریه همکاری نزدیکی با اسرائیل دارد. در لیبی با امارات اشتراک منافع دارند. با عربستان سعودی در ماه اوت گذشته توافقنامه همکاری نظامی امضا کردند. در میان کشورهای خاورمیانه، ایران احتمالاً بزرگترین ذینفع مناقشه اوکراین خواهد بود.
- نقش جدید روسیه به عنوان نافرمان بینالمللی احتمالاً به مشارکت طبیعی با ایران اشاره دارد. هر دو کشور به شدت تحت تحریم غرب هستند، از این رو چیزی برای از دست دادن ندارند و هر دو میخواهند ایالاتمتحده را تضعیف کنند. بدترین سناریوی ممکن این است که پوتین به ایران توصیه کند که مذاکرات وین را ترک کند و توافقنامهای با روسیه امضا کند که بهموجب آن روسیه فناوری موردنیاز برای تولید انرژی هستهای را فراهم میکند. حتی اگر این اتفاق نیفتد، این احتمال وجود دارد که روسیه حمایت آشکارتری از ایران انجام دهد و ایران حملات نیروهای نیابتی خود را علیه بازیگران منطقهای و آمریکا افزایش دهد.
- جنگ در اروپا معمولاً نشان میدهد که آمریکا با کاهش نیروهای خود در سایر مناطق، حضور در اروپا را افزایش دهد اما نکته مهم این است که خاورمیانه جایی است که آمریکا خود را باید برای اقدامات بعدی پوتین آماده کند. واشنگتن باید برای تقویت روابط با رهبران منطقه عجله کند. اکنون زمان آن فرا رسیده تا اسرائیل و امارات همکاری کنند و همکاری ترکیه در سوریه ضروری میباشد. بهجای کاهش حضور نظامی در منطقه، اکنون زمان خوبی برای تقویت این حضور است. با این حال این به معنای افزودن بر نیروها نیست بلکه مسلح کردن آنها برای جنگ الکترونیک، هواپیماهای بدون سرنشین، شلیکهای دقیق دور برد، موشکهای ضد تانک و ضد هوایی میباشد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
ایالاتمتحده باید به ایران پیام دهد که هرگونه حملات علیه ایالاتمتحده و شرکایش توسط نیروهای نیابتی، عمل متقابل و تلافی را در پی خواهد داشت. در نهایت همه نشانهها حکایت از آن دارد که گام بعدی پوتین تحکیم موقعیت روسیه در خاورمیانه خواهد بود. ایالاتمتحده میتواند اکنون برای این امر برنامهریزی کند یا امیدوار باشد که این اتفاق نیفتد اما همانگونه که برنامه ریزان نظامی هشدار میدهند: امید یک راه عملی نیست.
https://www.washingtoninstitute.org/experts/simon-henderson