فلسطینی‌ها: تغییر دولت در اسرائیل تنها تغییر چهره است
در حالی‌که فلسطینی‌ها از کناره‌گیری قریب الوقوع بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل از قدرت ابراز خرسندی می‌کنند، تأکید دارند که دولت جدید اسرائیل به رهبری نفتالی بنت راست‌گرا “شریک روند صلح نخواهد بود و سیاست شهرک‌سازی، تخریب خانه‌ها و غصب اراضی را ادامه خواهد داد.”
با این حال، رهبری فلسطین تنها راه متوقف کردن این سیاست‌‌ها را در مداخله جدی دولت جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده برای اِعمال فشار بر تل‌آویو و عملی کردن اظهارات همیشگی واشنگتن در حمایت از تأسیس کشور مستقل فلسطین در مرزهای ۱۹۶۷، می‌بیند.
دولت در کنترل حزب راست‌گرا
هرچند دولت جدید اسرائیل که قرار است هفته آینده تصویب شود، شامل احزاب سیاسی از راست افراطی (حزب راست‌گرای یامینا به رهبری نفتالی بنت) تا چپ افراطی (میرتس) است، اما کنترل واقعی دولت در دست راست‌گرایان است و آن‌چه “دولت مخالفان” به رهبری یائیر لاپید، رهبر حزب میانه «یش عتید» و نفتالی بنت را دور هم جمع کرده است، رهایی از شر نتانیاهو است که از ۱۲ سال به این سو قدرت را در دست دارد.
مبارزه برای موجودیت
در همین حال، نفتالی بنت، پس از توافق برای به دست گرفتن رهبری دولت بعدی، با شتابزدگی بسیاری تأسیس کشور فلسطین را رد کرده و تعهد خود را برای ادامه شهرک‌سازی اعلام کرد و افزود که «حتی اگر تحت فشار آمریکا قرار گیرد، روند گسترش شهرک‌سازی را متوقف نخواهد کرد.»
نفتالی بنت معتقد است که درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها «نه بر سر زمین، بلکه بر سر موجودیت است» و خاطرنشان کرد که وی “با گشودن گذرگاه‌های بیشتر، ارتقای کیفیت زندگی، فراهم کردن فرصت‌های شغلی بیشتر در عرصه تجارت و صنایع، زندگی فلسطینیان را بهبود می‌بخشد و با این شیوه از میزان تنش و درگیری میان دوجانب می‌کاهد.
ادامه رویکرد نتانیاهو
از اظهارات نفتالی بنت چنین بر می‌آید که وی قصد دارد با توجه به احتمال رقابت با حزب لیکود در تسریع روند شهرک‌سازی و یهودی‌سازی بیت‌المقدس، در برخورد با فلسطینیان، رویکرد نتانیاهو را ادامه دهد.
فلج سیاسی
در همین حال، احمد مجدلانی، عضو کمیته اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین، دولت بنت-لاپید را «دولت» فلج سیاسی «توصیف کرد و افزود که این دولت تنها با هدف سرنگونی نتانیاهو متحد می‌شود و خاطرنشان کرد که این دولت، تحت رهبری راست افراطی، سیاست شهرک‌سازی، تخریب خانه‌ها، آوارگی و الحاق تدریجی کرانه باختری را ادامه خواهد داد.» با آن‌که احمد مجدلانی نسبت به خروج نتانیاهو از قدرت که «بزرگترین مانع در مسیر هرگونه راه حل سیاسی برای پایان داد به اشغال اسرائیل تلقی می‌شود»، ابراز خرسندی کرد، اما ابراز داشت که «دولت بعدی اسرائیل نیز نمی‌تواند گزینه‌ای بهتری برای فلسطینیان محسوب شود.» وی افزود که نتانیاهو «نمادی برای از بین بردن روند صلح و سوق دادن جامعه اسرائیل به سمت افراط‌گرایی و نژادپرستی است و این امر منجر به تغییرات عمیقی در چشم نداز اسرائیل و گرایش آن به افراط‌گرایی شده است.»
ادامه سیاست شهرک‌سازی و الحاق اراضی
عصمت منصور، کارشناس امور اسرائیل، اظهار داشت که «فلسطینی‌ها هیچ تغییر مثبتی را احساس نخواهند کرد، زیرا دولت بعدی در کنترل جناح‌های راست خواهد بود که خواستار ادامه شهرک‌سازی و الحاق اراضی فلسطین به قلمرو اسرائیل هستند. وی افزود که «خروج نتانیاهو از دولت منجر به تغییر سیاسی قابل ذکری در برخورد با مسئله فلسطین نخواهد شد.» عصمت منصور گفت که نفتالی بنت با هدف تکمیل به موقع ایجاد زیرساخت‌های لازم برای الحاق کرانه باختری به قلمرو اسرائیل، نهاد ویژه‌ای را برای پیشبرد امور منطقه «ج» که حدود ۶۰ درصد مساحت کرانه باختری را تشکیل می‌دهد، تأسیس کرده است.
منصور افزود که تغییر دولت فعلی در اسرائیل به معنی «انتقال از یک جریان سیاسی به جریان دیگری نیست، زیرا دولت همچنان تحت کنترل راست افراطی باقی می‌ماند.» وی افزود که تمرکز دولت بعدی اسرائیل بر ایجاد تغییراتی در سیستم قضایی، جلوگیری از فساد و رسیدگی به وضعیت گسست بین جریان راست و چپ است و ویژگی دیگر دولت آینده، «بازگشت احترام به نهادها و گفتمان داخلی متعادل» خواهد بود.
منبع:https://www.independentpersian.com
- برچسب ها: آمریکا, اسرائیل, اندیشکده, اندیشکده جریان, جریان, رژیم صهیونیستی, فلسطین, نتانیاهو, نفتالی بنت
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
